Arpitania (αρπιτανικά και ιταλικά: Arpitania, γαλλικά: Arpitanie) είναι ένας αμφιλεγόμενος όρος που υποδηλώνει την υποτιθέμενη εθνική ή πολιτιστική ενότητα των Δυτικές Άλπεις, που εκπροσωπούνται από ομιλητές της Γαλλοπροβηγκιανής (ονομάζονται Arpitan).

Η "Αρπιτανία" αντιστοιχεί περίπου στην ιστορική κομητεία της Σαβοΐας και το διάδοχό της κράτος, το Δουκάτο της Σαβοΐας:

• Γαλλία (Ain, Rhône, Savoie, Haute-Savoie, μεγάλο τμήμα του διαμερίσματος Isère, νότια Franche-Comté). Το βορειοδυτικό προεξέχον (περίπου μια λωρίδα μεταξύ Mâcon και Roanne) φαίνεται γλωσσικά μεταβατικό μεταξύ Arpitan, Occitan και άλλων γλωσσών Oïl.
• Ιταλία (Κοιλάδα της Αόστα, τμήματα του Πιεμόντε, του Φαέτο και του Σέλε ντι Σαν Βίτο στην επαρχία της Φότζια, στην Απουλία)
• Ελβετία (Ρομαντία, εξαιρουμένων των βόρειων και δυτικών τμημάτων της Γιούρα)

Οι όροι Arpitan και Arpitania ( Arpitanie) είναι νεολογισμοί που επινοήθηκαν τη δεκαετία του 1970 από τον Joseph Henriet (γεννημένος το 1945), έναν κομμουνιστικό δάσκαλο που επηρεάστηκε από τον Βάσκο ακτιβιστή Federico Krutwig. Στο Garaldea του (δημοσιεύθηκε το 1978), ο Krutwig ονομάζει τους Βάσκους "Γαραλδιτάνους", μια υποτιθέμενη νεολιθική φυλή που ισχυρίστηκε ότι υπήρχε πριν από χιλιάδες χρόνια. Αναζητώντας φυλετικά ή γλωσσικά απομεινάρια των «Γαραλδιτών», μετακόμισε στην κοιλάδα της Αόστα το 1970, κατασκευάζοντας βασκικές ετυμολογίες για τοπικά τοπωνύμια.

Στην Αόστα, ο Krutwig έγινε φίλος με τον νεαρό μαοϊκό ακτιβιστή Joseph Henriet. Επηρεασμένος από τον Krutwig, ο Henriet ανακήρυξε το τοπικό patois απόγονο της νεολιθικής «Γαραλδικής γλώσσας». Αργότερα αντικατέστησε τον όρο garalditan με harpitan, μια συγχώνευση των λέξεων patois arpa "alp", arpian " αυτός που εργάζεται σε ένα άλπιο», και η βασκική ετυμολογία βασκική harri-pe «κάτω από τα βράχια» που πρότεινε ο Krutwig.

Γύρω στο 1980, η Harriet εγκατέλειψε το αρχικό h- εμπνευσμένο από τη Βάσκο, προτείνοντας τώρα μια "Arpitan confederation" (Confédération arpitane) που ενώνει τη Σαβοΐα και το Βαλέ (χωρίς όμως να συμπεριλαμβάνεται το πατουαόφωνο Vaud). Με την αποτυχία του αρπιτανικού πολιτικού του κινήματος, αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή.

Ο όρος arpitan από τη δεκαετία του 1990 έχει βρει χρήση πέρα u200bu200bαπό την άμεση σφαίρα των δραστηριοτήτων του Henriet, κυρίως λόγω της διαδικτυακής χρήσης. Ο Pichard (2009) προτείνει ότι η νέα επιτυχία του οφειλόταν στη χαρούμενη ομοιοκαταληξία με το Occitan και στο δυσκίνητο του εναλλακτικού Francoprovençal. Ο εναλλακτικός όρος patois, ενώ θεωρείται με στοργή στην Ελβετία, έχει μια συγκαταβατική ή «ταπεινωτική» χροιά στη Γαλλία. Η Aliance Culturèla Arpitana ιδρύθηκε το 2004.