Kayaköy is een verlaten dorp in het zuidwesten van Turkije. Het was vroeger in het Grieks bekend als Carmylessus (Oudgrieks: Καρμυλησσός), afgekort tot Lebessos (Oudgrieks: Λεβέσσος) en uitgesproken in het Nieuwgrieks als Leivissi (Grieks: Λειβίσσι), ligt 8 km ten zuiden van Fethiye in het zuidwesten van Turkije in de oude provincie Lycië. Van het Oudgrieks verschoof de naam van de stad naar Koine Grieks door de Romeinse periode, evolueerde in de Middeleeuwen naar Byzantijns Grieks en werd uiteindelijk de Nieuwgriekse naam die nog steeds door de stedelingen werd gebruikt vóór hun definitieve evacuatie in 1923.

In de late oudheid waren de inwoners van de regio christen geworden en, na het Oost-West Schisma met de katholieke kerk in 1054 na Christus, werden ze Grieks-orthodox-christelijk genoemd. Deze Griekssprekende christelijke onderdanen en hun Turkssprekende Ottomaanse heersers leefden in relatieve harmonie vanaf het einde van de turbulente Ottomaanse verovering van de regio in de 14e eeuw tot het begin van de 20e eeuw. Na de Grieks-Turkse oorlog van 1919-1922 en het daaropvolgende Verdrag van Lausanne in 1923, werden de Grieks-orthodoxe inwoners van de stad verbannen uit Livissi.

De massamoorden op Grieken en andere christelijke minderheden in het Ottomaanse Rijk tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) leidden tot de bijna totale ontvolking van de 6.500 Griekse inwoners van de stad in 1918. Deze voormalige inwoners werden beroofd van hun eigendommen en werden vluchtelingen in Griekenland, of ze stierven in Ottomaanse dwangarbeidersbataljons (zie Nummer 31328, een autobiografie van een Griekssprekende romanschrijver uit een vergelijkbare kustplaats in Turkije).

Na deze gebeurtenissen gaven de geallieerde overwinnaars in de Eerste Wereldoorlog toestemming voor de bezetting van Smyrna, dat nog steeds veel Griekse inwoners had, door Griekenland in mei 1919. Dit leidde tot de Grieks-Turkse oorlog van 1919-1922, de daaropvolgende nederlaag van Griekenland, en het Verdrag van Lausanne in 1923. Dat verdrag bevatte een protocol, de bevolkingsuitwisseling tussen Griekenland en Turkije, dat de terugkeer van eerdere Grieks-orthodoxe vluchtelingen naar hun huizen in Turkije (inclusief de vorige Livissi-vluchtelingen) permanent verhinderde. en eisten dat alle overgebleven orthodox-christelijke burgers van Turkije hun huizen verlieten voor Griekenland (met een uitzondering voor Grieken die in Istanbul wonen).

Het verdrag vereiste ook dat de Griekse moslimburgers Griekenland permanent moesten verlaten voor Turkije (met uitzondering van moslims die in Grieks Thracië wonen). De meeste van deze Turken/moslims uit Griekenland werden door de Turkse staat gebruikt om zijn nu lege Grieks-christelijke steden te vestigen, maar Turken/moslims uit Griekenland wilden zich niet in Livissi vestigen vanwege geruchten over geesten van de Grieken die daar zijn vermoord.

De spookstad, nu bewaard gebleven als museumdorp, bestaat uit honderden vervallen maar nog grotendeels overstaande huizen en kerken in Griekse stijl die een kleine berghelling bedekken en dienen als een pleisterplaats voor toeristen die Fethiye en het nabijgelegen Ölüdeniz bezoeken.

Het dorp is nu leeg, behalve voor reisgroepen en verkopers langs de weg die handgemaakte goederen verkopen. Er is echter een selectie van huizen die zijn gerestaureerd en momenteel worden bewoond.