Wanneer de stad is ontstaan is onbekend, maar de datering van een nog bestaande vestingmuur suggereert dat Myra reeds in de 5e eeuw v.Chr. bestond. Sommige geleerden stellen Myra gelijk aan de stad Mira in Arzawa. Daarvoor is echter geen bewijs geleverd, noch is er enige schriftelijk bewijs van het bestaan van de stad totdat het lid werd van het Lycisch Verbond (168 v.Chr. – 43 n.Chr.).

Myra werd lid van het Lycisch Verbond in 6 v.Chr.. Strabo beschrijft het als een van de grootste steden van het verbond.

Artemis Eleutheria (Cybele) was de beschermgodin van de plaats. Zeus, Athena en Tyche werden er ook vereerd. Voor Artemis bestond ook een cultuscentrum (tempel), dat bij een aardbeving in 141 instortte, maar later werd herbouwd. De weldoener Opramoas van Rhodiapolis, die de bouw van het Romeinse theater financierde, geeft in een inscriptie aan dat de tempel van Artemis de grootste en prachtigste tempel is, hetgeen ook wordt beschreven, volgens een legende, door bisschop Nicolaas van Myra.

De stad werd, net als alle andere Griekse gebieden, door de Romeinen veroverd. Met de introductie van het christendom als staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk, werd ook Myra een christelijke stad. Paulus heeft de haven van de stad in 59 aangedaan om er van schip te verwisselen en rond 300 werd hier Sint-Nicolaas bisschop van Myra. Hij bestreed het arianisme op het Eerste Concilie van Nicea in 325. Na de scheiding van Lycië en Pamphylië onder de Romeinse keizer Theodosius II (401-450 n.Chr.) werd Myra de hoofdstad van de Lycische eparchie (bisdom) van het Byzantijnse Rijk.

In 809 viel de stad in handen van het Abbasidenrijk toen de Arabische troepen van Haroen ar-Rashid de stad veroverden op Nikephoros I, de keizer van Byzantium. De stad raakte door de aanval in verval. Myra werd door de Byzantijnen heroverd, maar aan het begin van de regering van Alexios I Komnenos (1081-1118) ging de stad opnieuw verloren voor het rijk, ditmaal aan de islamitische Seltsjoeken. Tijdens de onrust die daarna volgde maakten 87 kooplieden uit Bari een groot gedeelte van de beenderen van Nicolaas van Myra buit (ondanks protesten van de monniken die ze bewaakten), om hiermee op 9 mei 1087 in Bari aan te komen. Het sultanaat Rûm heerste daarna over Myra, totdat in de 13e eeuw het rijk werd veroverd door de Karamanid-stam uit Anatolië. In 1468 werd Myra onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Na de val van dit rijk en de daaropvolgende onafhankelijkheid van Turkije op 29 oktober 1923 werd Myra onderdeel hiervan.

De stad is een belangrijke toeristische attractie geworden.