თავდაპირველი კოლექცია დაარსებული იყო დოქტორ სერ ჰანს სლოუნის (1660-1753) მიერ. მან თავისი პირადი კოლექცია რეალურ ფასზე ბევრად ნაკლებად ბრიტანეთის მთავრობას აყიდინა. სლოუნის კოლექცია მოიცავდა გამომშრალ მცენარეებს და ცხოველების და ადამიანების ჩონჩხებს. 1758 წელს ის ბლუმსბერიში, მონტაგუს სახლში იყო მოთავსებული. ეს შენობა ბრიტანეთის მუზეუმს ეკუთვნოდა.

XIX ს-ის ადრეული ათწლეულებისთვის სლოუნის კოლექციის უმეტესობა გამქრალი იყო. კოლექციის ზედამხედველმა დოქტორ ჯორჯ შომ კოლექციის ნაწილი ქირურგთა სამეფო კოლეჯს მიჰყიდა, ზოგი ეგზემპლარი კი მუზეუმის ტერიტორიაზე დაწვა. მისი მემკვიდრეები ასევე ითხოვდნენ ნებართვას გახრწნილი ეგზემპლარების გასანადგურებლად. 1838 წლის წლიური აღწერის მონაცემებით, სლოუნის კოლექციის 5,500 შენახული მწერისგან არც ერთი არ იყო დარჩენილი. ბუნებისმეტყველების დეპარტამენტის მიერ კოლექციის შენარჩუნების შეუძლებლობამ მთავრობის ყურადღება მიიპყრო; სახელმწიფო აღარ ანდობდა მუზეუმს თავისი ხარჯით მოპოვებულ ექსპონატებს. დეპარტამენტი არც საჯარო საზოგადოებაში სარგებლობდა პოპულარობით.

სიტუაცია მნიშვნელოვნად შეცვალა პალეონტოლოგმა რიჩსრდ ოუენმა, რომელიც დეპარტამენტის ზედამხედველად 1853 წელს დაინიშნა. ბილ მრაისონის თქმით, მისმა რეფორმებმა "მუზეუმი სახალხოდ აქციეს, რამაც მთლიანად შეცვალა წარმოდგენები იმაზე, თუ რისთვის არის საქირო მუზეუმები". [1]

 

მუზეუმის ახალი შენობა

ოუენი ხვდებოდა, რომ ბრიტანეთის მუზეუმში დეპარტამენტისთვის საკმარისი ადგილი არ იყო - საჭირო იყო ცალკე შენობა. მან იყიდა მიწა სამხრეთ კელსინგტონში და, 1863 წელს, გაიმართა დიზაინის კონკურსი ახალი მუზეუმისთვის. გაიმარჯვა ინჟინერმა კაპიტან ფრენსის ფოუკმა, რომელიც მალევე გარდაიცვალა. სქემა გადაეცა ალფრედ უოთერჰაუსს, რომელმაც ცვლილებები შეიტანა დათანხმულ დიზაინში და ნაგებობას რომანესკული სტილი მისცა, რომელიც კონტინენტურ ევროპაში ხშირმა მოგზაურობამ შთააგონა. [2]

მშენებლობა დაიწყო 1873 წელს და დასრულდა 1880 წელს, მუზეუმი ერთ წელიწადში გაიხსნა, თუმცა დეპარტამენტის სრული გადატანა ახალ შენობაში მხოლოდ 1883 წელს დამთავრდა. შენობა აგებული იყო ტერაკოტის დაფებით, აგურებზე გამოკვეთილი იყო ცხოველების ცოცხალი და გადაშენებული სახეობები, რომლებიც ოუენის დაკვეთით დაიყო. ითვლება, რომ ასე მან ახლანდელი და წარსული სახეობების ევოლუციური კავშირის უარყოფა აჩვენა. [3]

ახალი ცალკე შენობის მიუხედავად, იურიდიულად ბუნებისმეტყველების მუზეუმი ბრიტანეთის მუზეუმს ექვემდებარებოდა. ოფიციალურად მას ბრიტანეთის მუზეუმი (ბუნებისმეტყველება) ერქვა. 1866 წელს მუზეუმის დამოუკიდებლობისთბის შეიქმნა პეტიცია, რომელსაც ხელი მოაწერა სამეფო, ზოოლოგიური და სხვა საზოგადოებების თავმჯდომარეებმა და ასევე ბევრმა ნატურალისტმა, მაგ. დარვინმა და ჰაქსლიმ. ამ თემაზე დისკუსიები მიახლოებით საუკუნის მანძილზე გრძელდებოსა.

საბოლოოდ, 1963 წლის ბრიტანული მუზეუმის აქტით, მუზეუმმა დამოუკიდებლობა მიიღო, თუმცა ძველი სახელი შეინარჩუნა. 1989 წელს მუზეუმმა საჯაროდ გამოაცხადა თავი ბუნებისმეტყველების მუზეუმად და საბოლოოდ გაწყიტა კავშირი ბრიტანეთის მუზეუმთან.

მუზეუმის ყველაზე ცმობილი ექსპონატი დინოზავრის ჩონჩხის რეპლიკაა, რომელიც წლების განმავლობაში ცენტრალურ დარბაზში იდგა. ექსპონატი მუზეუმს საჩუქრად გადასცა შოტლანდიელ-ამერიკელმა ინდუსტრიალისტმა ენდრიუ კარნეჟიმ. ჩონჩხი კარნეჟის ბუნებისმეტყველების მუზეუმში მყოფი ორიგინალის ასლია. ის საჯაროდ პირველად 1905 წელს წარიდგინა. მისი წარმატების შემდეგ კარნაჟიმ სხვა ასლებიც დაამზადა ევროპის სხვა ქალაქებისთვის. 2017 წელს მისი ადგილი დაიკავა 128 წლის ლურჯი ვეშაპის ნამდვილმა ჩონჩხმა. [4]

დარვინის ცენტრში ინახება 2004 წელს ფოლკლენდის კუნძულებთან ცოცლად დაჭერილი გიგანტური კალმარი (მეტსახელად არჩი). მისი სიგრძე 8.62 მეტრია. მუზეუმში მოხვედრისთანავე ექსპონატი გაყინეს, შემდეგ გადაწყვეტილი იყო მისი აკვარიუმში მოთავსება და კალმარის სხეული ხელუხლებელი დარჩა. ის არ არის საჯაროდ განთავსებული, თუმცა მისი ნახვა შესაძლებელია წინასწარი დაჯავშნით. [5]

მუზეუმში ასევე ინახება "მდინარე თემზას ვეშაპის" ძვლები. ვეშაპს 2006 წელს გზა აებნა და თემზაში შეცურა. [6]