Το Λεζ Εϊζί ντε Ταγιάκ (γαλλ. (Les Eyzies de Tayac) είναι χωριό στη νοτιοδυτική Γαλλία στην κοιλάδα του ποταμού Βεζέρ (Vézère) στον νομό (département) Ντορντόνι (Dordogne) στην περιοχή (région) της Νέας Ακουιτανίας, μια από τις παλαιότερα κατοικηθείσες περιοχές της Γαλλίας. Ως τις αρχές του 1900 ήταν γνωστό απλώς ως "Ταγιάκ". Γύρω από την περιοχή του χωριού υπάρχει μια σειρά από προϊστορικές "κατοικίες", κυρίως σπήλαια, τα οποία περιλαμβάνουν ορισμένα από τα πλέον σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα της Μέσης και Ανώτερης Παλαιολιθικής περιόδου. Τα ευρήματα αυτά περιλαμβάνουν μερικά σπήλαια με πολλές τοιχογραφίες στα τοιχώματά τους (πλάγια φατνώματα) και, μαζί με τα άλλα ευρήματα αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1979.

Το 1862 ανακαλύφθηκαν θραύσματα από πυριτόλιθο και οστά, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως ευρήματα της Εαλαιολιθικής εποχής. Ακολούθησε μια σειρά ανασκαφών από τον Γάλλο γεωλόγο Εντουάρ Λαρτέ (Édouard Lartet), τον οποίο υποστήριζε ο Άγγλος τραπεζίτης Χένρι Κρίστι (Henry Christy). Οι έρευνες σύντομα αποκάλυψαν το σπήλαιο Φον-ντε-Γκωμ (Font-de-Gaume) με πολύχρωμες τοιχογραφίες ζώων. Το σπήλαιο βρίσκεται στις πρώτες υπώρειες του χωριού και περιέχει μερικές από τις παλαιότερες τοιχογραφίες παγκοσμίως και, μολονότι δέχεται περιορισμένο αριθμό επισκεπτών, μπορεί κανείς να δει σε αυτό τις πρωτότυπες τοιχογραφίες. Αυτές δεν είναι τόσο εντυπωσιακές όσο του σπηλαίου Λασκώ, το οποίο εν τούτοις δεν είναι επισκέψιμο και έχει δημιουργηθεί κοντά του αντίγραφο (replica) με αντίγραφα των τοιχογραφιών.

Στο κέντρο του χωριού υπάρχει το καταφύγιο Πατώ (Abri Pataud), στο οποίο βρέθηκαν τμήματα ανθρώπινων σκελετών της Ανώτερης Παλαιολιθικής εποχής, με ηλικία περίπου 40.000 ετών. Το καταφύγιο σήμερα υπάγεται στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Γαλλίας.

Κοντά στο χωριό βρίσκονται επίσης το σπήλαιο Γκραν Ροκ (Grand Roc) με σταλακτιτικούς - σταλαγμιτικούς σχηματισμούς που θυμίζουν κοράλλια. Στην περιοχή της Λα Μαντλέν ανακαλύφθηκε προϊστορικό καταφύγιο με εργαλεία από οστά και κέρατα ελαφιού της Μαντελενιανής περιόδου, καθώς και το σπήλαιο του Λε Μουστιέ, με χαρακτηριστικά εργαλεία της Μουστερίου περιόδου.

Σημαντικό όμως εύρημα ήταν το σπήλαιο Κρο Μανιόν. Το όνομά του σημαίνει στα οξιτανικά "Μεγάλο Σπήλαιο". Ανακαλύφθηκε το 1868 και στο εσωτερικό του ανευρέθησαν αρκετοί ανθρώπινοι σκελετοί (άνθρωπος του Κρο-Μανιόν), μαζί με τεμάχια επεξεργασμένου πυριτόλιθου και οστά ζώων που δεν υπάρχουν σήμερα. Η ηλικία των ευρημάτων τοποθετείται στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο (35.000 - 10.000 έτη πριν από σήμερα).

Στο χωριό υπάρχει, επίσης, το Εθνικό Μουσείο Προϊστορίας, το οποίο στεγάζει μια από τις πιο πλήρεις συλλογές προϊστορικών ευρημάτων.