Singapur został wydzierżawiony w 1819 roku jako placówka handlowa od sułtanatu Johor przez Brytyjską Kompanię Wschodnioindyjską. W 1826 roku Brytyjczycy kupili Singapur od sułtana. Był odtąd wykorzystywany głównie jako baza morska[1]. Od 1867 stanowił część brytyjskich kolonii zwanych Straits Settlements[1]. Po I wojnie światowej Singapur stał się najważniejszą brytyjską bazą wojskową na Dalekim Wschodzie[1]. Zaprojektowany tak, aby mógł oprzeć się atakom morskim, w lutym 1942 roku został zaatakowany i 15 lutego zdobyty przez Japończyków od strony lądu, a następnie był przez nich okupowany do września 1945 roku[1]. W 1946 Singapur stał się oddzielną kolonią brytyjską, a pełną autonomię uzyskał w 1959 roku[1]. Na czele rządu stanął Lee Kuan Yew[1]. W 1962 roku rząd Singapuru wsparł rebelię w Brunei[2]. W 1963 Singapur przystąpił do Federacji Malezji, ale już w sierpniu 1965 roku został wydalony wskutek głosowania parlamentarnego stosunkiem głosów 126 za, 0 przeciw[3]. Niepodległa Republika Singapuru, należąca do brytyjskiej Wspólnoty Narodów, została utworzona 9 sierpnia 1965 roku[4]. W tym samym roku Singapur został członkiem ONZ[1].

Partia Akcji Ludowej zdobywała wszystkie miejsca w parlamencie w wyborach 1968–1980. Wśród członków założycieli przeważały sympatie lewicowe, a część z nich sympatyzowała z komunizmem, dość szybko partia przeszła jednak na pozycje prawicowe[5]. Pod przywództwem Lee Kuan Yewa Singapur szybko się rozwijał jako port przeładunkowy i centrum finansowe dla nowych, produkujących na eksport, gałęzi przemysłu[1]. Dzisiaj jego mieszkańcy cieszą się najwyższym poziomem życia w Azji, poza Japonią i Brunei. Na początku lat 80., w wyniku spowolnienia wzrostu gospodarczego, ujawniła się opozycja wobec reżimu Lee Kuan Yew, a poparcie dla Partii Akcji Ludowej spadło. W 1984 roku po raz pierwszy dwa miejsca w parlamencie zdobyli deputowani opozycyjni. W wyborach powszechnych w 1988 roku Partia Akcji Ludowej odniosła zwycięstwo. W 1990 roku Lee Kuan Yew ustąpił ze stanowiska premiera, przekazując je swojemu zastępcy Goh Chok Tongowi, ale zachował wysokie stanowisko w gabinecie[1]. W 1992 roku zrezygnował też z kierowania partią, zastąpił go tam Goh Chok Tong[1]. W 1993 roku Ong Teng Cheong został wybrany na prezydenta w pierwszych wyborach powszechnych[1]. W 1999 roku prezydentem został polityk pochodzenia hinduskiego, S.R. Nathan. W wyborach do parlamentu w 2001 roku zwycięstwo odniosła rządząca Partia Akcji Ludowej, na stanowisku premiera został Goh Chok Tong[1]. W tym samym roku na skutek azjatyckiego kryzysu ekonomicznego rozpoczęła się recesja[1]. W 2004 nowym szefem rządu został Lee Hsien Loong, syn Lee Kuan Yewa[1]. 23 marca 2015 zmarł Lee Kuan Yew[6].