Relievi u krijua për të celebruar fitoren e hinduizmit mbi budizmin. Vendi, tani i njohur si Mahabalipuram, më parë ishte i njohur si epiteti i mbretit Narasimhavarman I (630–668 i e.s.) i Dinastisë Pallava (që sundoi nga shekulli i IV deri në të IX-in),[1] si Mamallan, "luftëtari i madh". Babai i tij ishte mbreti Mahendravarman I i cili u konvertua nga xhainizmi në hinduizëm. Ndërtimet arkitekturore në Mamallapuram, kryesisht të atribuara Mamalla-s në shekullin e VII, u adoptuan si medium për skalitjen in situ të faqeve shkëmbore, që deri atëherë bëhej me disa materiale jo rezistente si druri ose gurët e butë.[1][2] Është pjesë e një nga 25 sitet e trashëgimisë botërore të UNESCO-s në Indi,[3] dhe një monument i mbrojtur nga Archaeological Survey of India (ASI), në rrethin Chennai që kujdeset për të gjitha aspektet e tij. Relievi në qiell të hapur është një nga katër kategoritë nën të cilat UNESCO e identifikon sitin si pjesë e trashëgimisë botërore të shpallur në vitin 1984 nën titullin Grupi i monumenteve në Mahabalipuram.[4][5] Ky baso-reliev në shkëmb është konsideruar si një shembull "madhështor" i skulpturës së hershme të shekullit të VII; madje në dianstitë pasuese Chola adoptuan teknikën e skalitjes së faltores në tempujt që ata ndërtuan në fundin e shekullit të IX. Kjo trashëgimi arkitekturore e dinastisë Pallava u vazhdua nga trashëgimtarët e skulptorëve të asaj periudhe, që tani janë integruar në kulturën e qytetit të tanishëm.[6]