Po zakończeniu II wojny światowej Rovaniemi i Laponia stały się pierwszymi odbiorcami pomocy dostarczonej przez UNRRA, poprzednika UNICEFU. W jej ramach postanowiono zbudować za kołem podbiegunowym m.in. chatkę dla turystów, by ożywić ruch turystyczny. W 1950 roku z niespodziewaną wizytą przyjechała do Rovaniemi Eleanora Roosevelt, wdowa po prezydencie USA, by zobaczyć powojenną rekonstrukcję miasta. Lokalny gubernator Uuno Hannula, otrzymał zadanie zorganizowania wizyty. Ponieważ w tym czasie podbiegunowa chatka nie była jeszcze gotowa, wspólnie z burmistrzem Rovaniemi Lauri Kaijalainenem i jego asystentem znalazł odpowiedni kawałek ziemi pod jej budowę, dzięki czemu w ciągu tygodnia została ona postawiona.

Wizyta pani Roosevelt sprawiła, że do miasta zaczęły wkrótce przyjeżdżać inne wybitne osobistości i turyści z całego świata. W 1956 roku pociągnęło to za sobą konieczność rozbudowy bazy turystycznej (powstały kawiarnie, sklepy z pamiątkami oraz poczta).

W czerwcu 1965 r. dokładnie piętnaście lat po powstaniu pierwszego polarnego schroniska, otworzono nowy budynek. Zaprojektowany przez Lempi Purdy obiekt był znacznie większy i lepiej przystosowany dla potrzeb turystów niż jego poprzednik.

Ponieważ okolice Rovaniemi tradycyjnie uznawane były za siedzibę Świętego Mikołaja, a liczba odwiedzających z każdym rokiem rosła, w latach 80. postanowiono wybudować w tym miejscu jego wioskę. Dziś na adres pocztowy Mikołaja przychodzi rocznie ponad 700 000 listów ze 150 krajów[1].

W 1991 roku wioska pojawiła się w pierwszym odcinku dokumentalnego programu „Pole to Pole” telewizji BBC[2].