Tulor to stanowisko archeologiczne położone w naturalnym regionie Norte Grande regionu Antofagasta w Chile, w pobliżu San Pedro de Atacama. Jest to dawny zespół wsi o powierzchni 5200 m² (55 972 stopy kw.) i 22 sąsiednie gmachy. Szczątki osady są rozmieszczone w sposób wschód-zachód wzdłuż 2 km (1 mil). Datowanie radiowęglowe i termoluminescencyjne datuje powstanie osadnictwa między 380 p.n.e. a 200 n.e., ale większość struktur pochodzi z okresu 800 n.e. - 1200 n.e. Cechą architektoniczną Tulora są okrągłe ściany wykonane z błota i sklepienia. W 1998 roku World Monuments Fund, międzynarodowa organizacja non-profit, umieściła Tulor na liście światowych zabytków w 1998 roku, obejmującej 100 najbardziej zagrożonych miejsc. Po tym, jak niewiele zrobiono, aby go chronić, witryna została ponownie umieszczona w 2006 roku.

Odkrycia Tulor obejmują wiele elementów, od otworów wiertniczych po szczątki ludzkie. Odwierty to okrągłe ściany wykonane z gliny, wykopane w ziemi w celu znalezienia wody. W czerwcu 1974 roku archeolodzy uporządkowali odwierty w kolejności stratygrafii, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak zniknęła populacja, która kiedyś tam była. Stratygrafia pomogła w ustaleniu, dlaczego populacja zniknęła, co nie było spowodowane zmianami klimatycznymi, ale wzrostem suszy. Na miejscu znaleziono lit, ludzkie kości, kości zwierzęce, ceramikę, węgiel i zakopane w ziemi muszle. Uważa się, że wszystkie te artefakty pochodzą z epoki mezolitu.