El Tatio to pole geotermalne z wieloma gejzerami znajdującymi się w Andach w północnym Chile na wysokości 4320 metrów (14170 stóp) nad poziomem morza. Jest to trzecie co do wielkości pole gejzerowe na świecie i największe na półkuli południowej. Zaproponowano różne znaczenia nazwy „El Tatio”, w tym „piekarnik” lub „dziadek”. Pole geotermalne ma wiele gejzerów, gorących źródeł i związanych z nimi złóż spieku. Te gorące źródła ostatecznie tworzą Rio Salado, główny dopływ Rio Loa i są głównym źródłem zanieczyszczenia rzeki arsenem. Otwory wentylacyjne są miejscami występowania populacji ekstremofilnych mikroorganizmów, takich jak hipertermofile, a El Tatio badano jako odpowiednik wczesnej Ziemi i możliwego poprzedniego życia na Marsie.

El Tatio leży u zachodnich podnóży szeregu stratowulkanów, które biegną wzdłuż granicy Chile i Boliwii. Ta seria wulkanów jest częścią Centralnej Strefy Wulkanicznej, jednego z kilku pasów wulkanicznych w Andach oraz kompleksu wulkanicznego Altiplano-Puna (APVC). Jest to system dużych kalder i związanych z nimi ignimbrytów, które były źródłem supererupcji między 10 a 1 milionem lat temu. Niektóre z tych kalder mogą być źródłem ciepła dla systemu geotermalnego El Tatio. W okresie historycznym nie odnotowano żadnych erupcji wulkanów Tatio.

Pole to jest głównym ośrodkiem turystycznym w północnym Chile. Poszukiwano go w ciągu ostatniego stulecia pod kątem produkcji energii geotermalnej, ale wysiłki rozwojowe zostały przerwane po poważnym incydencie w 2009 roku, w którym doszło do wybuchu studni geotermalnej, tworząc kolumnę pary. Wybuch wywołał kontrowersje polityczne dotyczące rozwoju energii geotermalnej w Chile.