المتحف المصري
( Muzeum Egipskie w Kairze )Muzeum Egipskie w Kairze, Muzeum Kairskie (egipski arabski المتحف المصري, Al-Matḥaf al-Miṣrī) – muzeum sztuki egipskiej w stolicy Egiptu, Kairze, założone w 1835 roku.
Początkowo zabytki gromadzono w magazynach kairskiej szkoły językowej, później przeniesiono je do innego budynku w cytadeli Saladyna. W 1857 roku w Bulak francuski archeolog August Mariette (1821–1881) założył na bazie zgromadzonych dotychczas zbiorów muzeum sztuki egipskiej – pierwsze tego rodzaju muzeum na obszarze Bliskiego Wschodu. W 1880 roku zostało ono przeniesione do pałacu Isma’ila Paszy w Gizie. Od 1902 roku muzeum mieści się w specjalnie dla niego wybudowanym gmachu przy placu at-Tahrir w Kairze.
Dzisiejszą siedzibę, dwupiętrowy neoklasycystyczny gmach, zaprojektował w roku 1900 francuski architekt Marcel Dourgnon (1858–1911). Na niewielkiej powierzchni zgromadzono dotychczas ok. 160 tys. przedmiotów. Zwiedzający mogą podziwiać m.in. wyposażenia z grobowca fara...Czytaj dalej
Muzeum Egipskie w Kairze, Muzeum Kairskie (egipski arabski المتحف المصري, Al-Matḥaf al-Miṣrī) – muzeum sztuki egipskiej w stolicy Egiptu, Kairze, założone w 1835 roku.
Początkowo zabytki gromadzono w magazynach kairskiej szkoły językowej, później przeniesiono je do innego budynku w cytadeli Saladyna. W 1857 roku w Bulak francuski archeolog August Mariette (1821–1881) założył na bazie zgromadzonych dotychczas zbiorów muzeum sztuki egipskiej – pierwsze tego rodzaju muzeum na obszarze Bliskiego Wschodu. W 1880 roku zostało ono przeniesione do pałacu Isma’ila Paszy w Gizie. Od 1902 roku muzeum mieści się w specjalnie dla niego wybudowanym gmachu przy placu at-Tahrir w Kairze.
Dzisiejszą siedzibę, dwupiętrowy neoklasycystyczny gmach, zaprojektował w roku 1900 francuski architekt Marcel Dourgnon (1858–1911). Na niewielkiej powierzchni zgromadzono dotychczas ok. 160 tys. przedmiotów. Zwiedzający mogą podziwiać m.in. wyposażenia z grobowca faraona Tutanchamona, w tym jego złotą maskę; kolekcję portretów fajumskich, królewskie mumie, posągi faraonów, ich żon oraz bogów i bogiń egipskich.
Przed budynkiem ustawiono popiersia najwybitniejszych archeologów i badaczy starożytnego Egiptu. Od 2007 roku jest wśród nich także popiersie prof. Kazimierza Michałowskiego.
Pierwszy zbiór egipskich starożytności powstał w związku z prośbą francuskiego pioniera egiptologii Jeana-François Champolliona (1790–1832) skierowaną do wicekróla Egiptu Muhammada Alego (1769–1849) o wybudowanie gmachu dla ochrony egipskich pomników[1]. Muhammad Ali rozpatrzył prośbę pozytywnie i 5 sierpnia 1835 roku wydał dekret nakazujący zbieranie i przekazywanie wszystkich obiektów z okresu faraonów uczonemu al-Tahtawiemu (wówczas dyrektorowi szkoły językowej w Kairze) i Jossefowi Effendiemu – inspektorowi stanowisk archeologicznych w Górnym Egipcie[1]. W 1848 roku zgromadzone zbiory zostały umieszczone w magazynie szkoły językowej[1]. Do oceny kolekcji najęty został francuski inżynier i geograf Maurice Adolphe Linant de Bellefrondes-Bey (1799–1883)[1]. Wiele artefaktów zostało rozkradzionych[1]. W 1851 roku za rządów Abbasa I zbiory zostały przeniesione do pomieszczeń w cytadeli[1][2]. W 1855 roku znaczna część kolekcji została przekazana przez Abbasa I w darze arcyksięciu austriackiemu Maksymilianowi i wzbogaciła zbiory Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu[1][2].
Muzeum w Bulak1 czerwca 1858 roku Sa’id Pasza nominował francuskiego archeologa Auguste'a Mariette`a (1821–1881) na dyrektora Egipskiej Służby Starożytności[1]. Mariette przyjechał do Egiptu w 1850 roku i odkrył w Sakkarze Serapeum[3][2]. Po jego usilnych namowach, Sa’id Pasza zgodził się założyć Muzeum Egipskie[2]. Mariette planował utworzenie muzeum w Gizie w odkrytej przez siebie dolinie świątyni Chefrena[1]. Rozpoczął gromadzenie odkrytych przez siebie artefaktów w czterech pomieszczeniach dawnych doków w porcie nad Nilem w kairskiej dzielnicy Bulak[1]. Wkrótce zgromadzono znaczną kolekcję zabytków z całego kraju i zaszła konieczność rozbudowy powierzchni magazynowej[1]. W 1863 roku nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum Egipskiego w Bulak w obecności wicekróla Isma’ila Paszy[1][2]. Najcenniejszym eksponatem muzeum był posąg Amunerdis znaleziony w 1858 roku w świątyni Montu w Karnaku[1].
Położone nad brzegiem Nilu muzeum było zagrożone wylewami rzeki[1]. W 1878 roku nastąpiła powódź, która zniszczyła znaczną część muzeum[1]. W styczniu 1881 roku do Egiptu przybył kolejny francuski egiptolog Gaston Maspero (1846–1916), który po śmierci Mariette'a objął stanowiska dyrektora Egipskiej Służby Starożytności oraz dyrektora Muzeum Egipskiego w Bulak[1]. Maspero kontynuował renowacje budynku w Bulak i opracował wystawę muzeum na kolejne pięć lat[1]. W 1883 roku wydał przewodnik po zbiorach muzeum w Bulak[1]. Maspero współpracował ze swoim uczniem Victorem Loretem (1859–1946), który wykonywał pracę kuratora muzeum oraz z pierwszym archeologiem egipskim Ahmedem Kamalem (1851–1923), który początkowo pracował jako tłumacz Maspero a później założył przy muzeum Szkołę Archeologii[1]. Maspero wraz z Kamalem lobbowali lokalne władze na terenie całego Egiptu, by zakładały lokalne muzea starożytności[1].
Z uwagi na zagrożenie wylewami rzeki oraz niedostatek powierzchni magazynowej i wystawienniczej podjęto decyzję o nowej lokalizacji muzeum[1].
Muzeum w GizieW 1887 roku zbiory muzeum zostały przeniesione tymczasowo do pałacu Isma’ila Paszy w Gizie[1]. 12 stycznia 1890 roku pierwsze 45 sal Muzeum w Gizie zostało uroczyście otwarte przez kedywa Taufika Paszę, kolejne 46 sal udostępniono publiczności rok później[1]. Kolejnym dyrektorem Egipskiej Służby Starożytności został Victor Loret, który poświęcił się Muzeum w Gizie, w którym pracował i mieszkał, opuszczając je jedynie, by prowadzić wykopaliska[1].
Kolejny dyrektor Egipskiej Służby Starożytności Jacques de Morgan (1857–1924) wywierał nacisk na władze Egiptu, by wybudować nowy budynek specjalnie na potrzeby muzeum[1]. Muzeum w Gizie było krytykowane za słabe bezpieczeństwo eksponatów[1]. Brytyjski egiptolog E.A. Wallis Budge (1857–1934) skarżył się również na nieadekwatne warunki wystawiania w muzeum mumii[1].
Muzeum Egipskie w KairzeW latach 1893–1895 przeprowadzono międzynarodowy konkurs na projekt gmachu muzeum w centrum Kairu przy koszarach brytyjskiego garnizonu stacjonującego przy placu at-Tahrir[1]. Do konkursu zgłoszono 87 projektów[1]. Zwyciężył neoklasycystyczny projekt francuskiego architekta Marcela Dourgnona[1]. Kontrakt na budowę gmachu w latach 1897–1901 podpisano z włoską firmą Garozzo e Zafframi[1]. 1 kwietnia 1897 roku odbyło się uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego w obecności kedywa Abbasa II Hilmiego, Jacques'a de Morgana i Marcela Dourgnona[1]. Pięć lat później, Gaston Maspero wraz z włoskim architektem Alessandro Barsantim rozpoczął przenosiny zbiorów z pałacu w Gizie oraz z magazynów, wykorzystując do transportu pięć tysięcy drewnianych skrzyń[1]. Kairskie Muzeum Egipskich Starożytności otwarto oficjalnie 15 listopada 1902 roku[1].
W tym samym roku przeniesiono mauzoleum Mariette’a do ogrodu muzealnego, spełniając jego wolę pochowania obok gromadzonych przez siebie zabytków[1].
Wielkie Muzeum EgipskieOd 2002 roku trwają prace nad utworzeniem Wielkiego Muzeum Egipskiego (ang. Grand Egyptian Museum) w Gizie[4]. Gmach muzeum budowany jest od 2012 roku[5] i jego ukończenie spodziewane jest w 2022 roku[6]. Muzeum ma zapewnić komfortowe warunki dla wystawienia ok. 100 tys. eksponatów[7], m.in. z Muzeum Egipskiego w Kairze, w tym wyposażenia grobowca Tutanchamona[8][9]. Otwarcie części muzeum jest planowane na koniec 2018[9][7].
Dodaj komentarz