XVIII i XIX wiek Budowa w latach 1795–1805

Na początku lat 90. XVIII wieku powstała koncepcja kanału Ellesmere mającego połączyć Chester i ujście Mersey z siecią kanałów Severn i Midlands. Realizacji tego pomysłu podjęła się prywatna firma pod nadzorem inżyniera Williama Jessopa. Budowę trzech odcinków rozpoczęto od centralnego punktu w Ellesmere. Zapotrzebowanie na wodę i bogate złoża węgla i wapienia w dolinach rzek Dee i Ceiriog, doprowadziło jednak do rozszerzenia projektu w ich kierunku poprzez czwarty odcinek. Prace rozpoczęły się w 1795 roku. Jednak przy połączeniu północnej strony Dee z kanałami Ellesmere i przecieciu rzek Ceiriog i Dee, mających bardzo wyraźne doliny, pojawiły się przeszkody. Jessop od 1793 roku nad tym odcinkiem kanału współpracował z inżynierem i architektem Thomasem Telfordem. Telford w tym czasie prowadził budowę kilku mostów żeliwnych, w tym akweduktu Longdon przecinającego Severn. Zaproponował również most żeliwny nad Tamizą. Akwedukt nad Ceiriog w Chirk był pierwszą konstrukcją zaprojektowaną przez Jessopa i Telforda w 1795 roku. Po dyskusji zdecydowano się na konstrukcję kamienną. Ale w przypadku doliny Dee, która była szersza i głębsza, konwencjonalny akwedukt byłby bardziej kosztowny, w związku z czym Telford zaproponował most z żeliwa, którego przydatność do tego typu konstrukcji zaczęła być właśnie dostrzegana. Telford objął kierownictwo robót budowlanych. Kanał do Trevor został otwarty w dniu 26 listopada 1805 roku, natomiast odcinek stanowiący jego przedłożenie do Horseshoe Falls został ukończony w 1808 roku[1].

Wykorzystanie gospodarcze  Akwedukt Pontcysyllte na kolorowanej widokówce z końca XIX w.

Po zbudowaniu akwedukt Pontcysyllte zasłynął jako wysoce innowacyjny projekt techniczny i architektoniczny. Po zakończeniu wojen napoleońskich z zagranicy przyjechało kilku inżynierów i naukowców, aby się z nim zapoznać. Akwedukt Pontcysyllte przyniósł też sławę swemu twórcy; Thomas Telford zyskał za życia miano największego budowniczego żelaznych mostów i kanałów swojej epoki. W 1825 roku został pierwszym prezesem Institution of Civil Engineers w Londynie. Zbudowany przez niego akwedukt wywarł na początku XIX wieku istotny wpływ na budownictwo kanałów w Wielkiej Brytanii, Europie i Ameryce Północnej. Telford uczestniczył w budowie innych znanych kanałów, takich jak Kanał Kaledoński w Szkocji i Kanał Gotyjski w Szwecji. Kanał Pontcysyllte wywarł w pierwszej połowie XIX wieku znaczący wpływ ekonomiczny na gospodarkę regionu umożliwiając szybki wzrost wydobycia węgla, produkcji wapienia i rozwój przemysłu metalurgicznego; na jego funkcjonowaniu skorzystało także rolnictwo. Po 1815 roku nakłady na kanał zwróciły się i stał się on bardzo dochodowym przedsięwzięciem, tym bardziej, że kolej nie była tu bezpośrednim jego konkurentem, ale zasadniczo czynnikiem uzupełniającym. Korzystne dla kanału okazało się jego bezpośrednie połączenie z rozbudowaną siecią kanałów prowadzących do Mersey i, poprzez Midlands, z Londynem. W 1884 roku kanał zaczął być wykorzystywany w celach turystycznych. Zahamowanie rozwoju przemysłu ciężkiego pod koniec XIX wieku spowodowało jednak spadek znaczenia kanału[1].

XX wiek

Tendencje spadkowe utrzymały się do wybuchu I wojny światowej. W trzech pierwszych dekadach XX wieku kanał był wykorzystywany w celach turystycznych, ale i tu ciosem dla niego okazał się kryzys gospodarczy lat 30. oraz wybuch II wojny światowej. W roku 1944 na mocy uchwały Parlamentu kanał Ellesmere został wycofany z eksploatacji; jednocześnie ze względu na jego rolę w zaopatrzeniu regionu w wodę zdecydowano się zachować jego zachodni odcinek, znany jako kanał Llangollen. Był on jednak w złym stanie i nie żeglowny. Wysiłki na rzecz zachowania dziedzictwa przemysłowego, podejmowane na początku lat 50. I rozwój turystyki w latach 60. w Wielkiej Brytanii przyczyniły się do odrestaurowania kanału i do jego konserwacji. W 1954 zarząd nad nim i jego utrzymanie go w stanie żeglownym objęło przedsiębiorstwo rządowe British Waterways. Obecnie kanał jest jednym z najbardziej popularnych i eksploatowanych w Wielkiej Brytanii.

Akwedukt Pontcysyllte w latach 2003–2004 został, w związku dwusetną rocznicą jego zbudowania, gruntownie odnowiony. Wykonane z tej okazji prace w zdecydowany sposób przyczyniły się do zwiększenia świadomości związanej z dziedzictwem pozostawionym przez rewolucję przemysłową[1].