Dom od XVI wieku zajmowali różni mieszkańcy[1].

Ostatnim jego mieszkańcem w 1900 roku był miejscowy rybak Robert Jones, mierzący ponad 191 cm. Z powodu swego wzrostu nie mógł on swobodnie stanąć we wnętrzu. Gdy rada miejska oficjalnie stwierdziła, że dom nie nadaje się do zamieszkania, musiał ostatecznie go opuścić. Dom jest nadal w posiadaniu spadkobierców Jonesa. W czerwcu 2006 roku z powodu pobliskich robót drogowych odwiedziło go 50% mniej turystów[2][3].

Najbardziej prawdopodobną przyczyną małych rozmiarów domu był od początku brak większej przestrzeni pod zabudowę. Każdy mały kawałek dostępnego gruntu w okolicy został zabudowany. W przeszłości były plany wyburzenia domu, ale lokalna społeczność zawsze była zgodna co do tego, żeby dom pozostał nietknięty[4].