Tour Eiffel

( Eiffeltoren )

De Eiffeltoren (Frans: la tour Eiffel) is een monument in Parijs en een van bekendste en meest bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Hij staat aan de linkeroever van de Seine in het 7e arrondissement van Parijs.

De Eiffeltoren is hét symbool van Parijs en wordt door velen gezien als een van de Niet klassieke wereldwonderen. De toren ontving tussen 2011 en 2017 jaarlijks meer dan zes miljoen bezoekers en is daarmee het meest bezochte monument ter wereld waar een toegangskaartje voor gekocht moet worden. Op 28 november 2002 verwelkomde de Eiffeltoren zijn 200 miljoenste gast.

De toren is ontworpen door de ingenieurs Maurice Koechlin en Émile Nouguier, twee medewerkers van Gustave Eiffel, en werd gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs.

Op het eerste platform bevindt zich een expositie over de Eiffeltoren met foto's, schilderijen en informatie. Met de lift is het mogelijk naar de top van de Eiffeltoren te gaan (de...Lees meer

De Eiffeltoren (Frans: la tour Eiffel) is een monument in Parijs en een van bekendste en meest bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Hij staat aan de linkeroever van de Seine in het 7e arrondissement van Parijs.

De Eiffeltoren is hét symbool van Parijs en wordt door velen gezien als een van de Niet klassieke wereldwonderen. De toren ontving tussen 2011 en 2017 jaarlijks meer dan zes miljoen bezoekers en is daarmee het meest bezochte monument ter wereld waar een toegangskaartje voor gekocht moet worden. Op 28 november 2002 verwelkomde de Eiffeltoren zijn 200 miljoenste gast.

De toren is ontworpen door de ingenieurs Maurice Koechlin en Émile Nouguier, twee medewerkers van Gustave Eiffel, en werd gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs.

Op het eerste platform bevindt zich een expositie over de Eiffeltoren met foto's, schilderijen en informatie. Met de lift is het mogelijk naar de top van de Eiffeltoren te gaan (de trap is boven het tweede platform niet publiek toegankelijk). Informatiepanelen geven aan welke gebouwen te zien zijn vanaf de Eiffeltoren.

De Eiffeltoren is 317 meter hoog tot aan de top van de vlaggenstok, zonder de televisieantennes mee te rekenen. Met de op 15 maart 2022 geplaatste DAB+-antennes is de toren 330 meter hoog. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur kan de toren 15 cm in hoogte veranderen door het uitzetten of krimpen van het metaal. De toren heeft vier poten; op verschillende niveaus bevinden zich platforms. De toren weegt 7300 ton (exclusief de fundering). Na de bouw was de Eiffeltoren 's werelds hoogste toren en hij bleef, afgezien van televisietorens, 126 jaar lang de hoogste toren van Europa.

De Eiffeltoren werd tussen 1887 en 1889 gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1889; de Eiffeltoren zou de monumentale toegang tot de tentoonstelling worden. Het jaar 1889 was niet toevallig uitgekozen: het was de honderdste verjaardag van de Franse Revolutie.

In 1884 werd een wedstrijd georganiseerd door het ministerie van Handel en Industrie om een 300 meter hoge toren te bouwen op het Champ-de-Mars. Meer dan 700 dossiers werden ingediend en het project van de firma Eiffel werd op 12 juni 1886 unaniem door de jury gekozen, enerzijds omwille van de originaliteit van het project, anderzijds omdat Eiffel in het verleden had bewezen binnen tijd en budget te kunnen werken.

Constructie

Aanvankelijk had Gustave Eiffel – toentertijd meester in de architectuur met smeedijzer – gedacht twaalf maanden bezig te zijn met de constructie. In werkelijkheid duurde de bouw echter tweemaal zo lang. De bouwfase, die begon op 28 januari 1887, eindigde pas eind maart 1889, maar dat was op tijd voor de officiële opening van de wereldtentoonstelling van 1889. Het monument heeft in totaal 1,5 miljoen frank meer gekost dan aanvankelijk verwacht werd.

Op de bouwplaats is het aantal werknemers nooit boven de 250 geweest. De reden hiervoor is dat een groot deel van het werk al tevoren was gedaan in de fabrieken van Eiffel, in Levallois-Perret. Van de 2,5 miljoen klinknagels in de toren zijn er slechts 1.050.846 op de bouwplaats geplaatst, ongeveer 42% van het totaal. De meeste onderdelen zijn op de grond geassembleerd in de fabrieken in Levallois-Perret, per brokken van vijf meter, met voorlopige bouten. Op de bouwplaats werden vervolgens de bouten vervangen door klinknagels.

Voor het ontwerp zijn vijftig ingenieurs twee jaar bezig geweest met het tekenen van 5.300 tekeningen van details van de Eiffeltoren. Van elk van de 18.038 smeedijzeren stukken van de Eiffeltoren is een schets gemaakt.

Door de keuze voor smeedijzer als bouwmateriaal, is de toren bestand tegen meteorologische omstandigheden en metaalmoeheid, en zou hij nog enkele eeuwen mee moeten kunnen gaan.[1]

Op de bouwplaats werden, als eerste stap, vier betonnen voetstukken geplaatst ter ondersteuning van de vier poten. Dit was nodig om de druk op de grond te verspreiden.

De montage van het metaal begon op 1 juli 1887. De mannen die verantwoordelijk waren voor deze gigantische "Meccano" worden les voltigeurs genoemd. Zij stonden onder leiding van Jean Compagnon. Tot op 30 meter hoogte werden de stukken met een kraan omhoog gehesen. Tussen de 30 en 45 meter hoogte werd gebouwd met 12 houten steigers. Boven de 45 meter hoogte werden er nieuwe steigers gebouwd, die bevestigd waren aan balken van 70 ton voor de eerste verdieping. En daarna volgde het aansluiten van de balken met de vier randen, voor de eerste verdieping. Deze aansluiting is voltooid op 7 december 1887. Voor de bouw van de tweede verdieping moesten er opnieuw steigers worden gemaakt.

In september 1888, toen de tweede verdieping al gebouwd was, gingen de werknemers in staking. Ze waren het niet eens met de arbeidstijd: in de winter 9 uur per dag en in de zomer 12 uur per dag, en ze vonden de lonen te laag tegenover de risico's. Eiffel gaf hierop aan dat de risico's niet anders zijn op een hoogte van 50 meter dan op een hoogte van 200 meter. En hoewel de werknemers al beter betaald werden dan het gemiddelde toentertijd, werd de eis van de salarisverhoging ingewilligd. Drie maanden later brak er opnieuw een staking uit, maar ditmaal hield de leiding het been stijf en weigerde elke onderhandeling.

In totaal werkten 250 staalarbeiders mee aan de bouw. Het was voor die tijd opmerkelijk dat geen enkele arbeider tijdens de bouw het leven liet. Er verongelukte alleen een arbeider die buiten werktijd met zijn verloofde de toren beklom.

Toen het gebouw voltooid was, moest er een voorziening getroffen worden om de derde verdieping te kunnen bezoeken. De liften van Backmann, die oorspronkelijk gepland waren in het ontwerp dat werd ingezonden voor de wedstrijd in mei 1886, werden afgewezen door de jury. Eiffel maakte daarom gebruik van drie nieuwe leveranciers: Roux-Combaluzier et Lepape, het Amerikaanse bedrijf Otis en Léon Edoux.

Constructie in beeld
18 juli 1887: De bouw van de metalen poten 

18 juli 1887: De bouw van de metalen poten

7 december 1887: De montage van een steunpilaar voor de bouw van de eerste verdieping 

7 december 1887: De montage van een steunpilaar voor de bouw van de eerste verdieping

20 maart 1888: Constructie van de horizontale balken voor de middelste steigers 

20 maart 1888: Constructie van de horizontale balken voor de middelste steigers

15 mei 1888: De montage van de pilaren boven de eerste verdieping 

15 mei 1888: De montage van de pilaren boven de eerste verdieping

21 augustus 1888: De bouw van de tweede verdieping 

21 augustus 1888: De bouw van de tweede verdieping

26 december 1888: De bouw van het stuk tussen de tweede en derde verdieping 

26 december 1888: De bouw van het stuk tussen de tweede en derde verdieping

15 maart 1889: De montage van de derde verdieping 

15 maart 1889: De montage van de derde verdieping

Eind maart 1889: Het resultaat van de werkzaamheden 

Eind maart 1889: Het resultaat van de werkzaamheden

Opening

De Eiffeltoren werd op 31 maart 1889 ingehuldigd in aanwezigheid van alle medewerkers en het Parijse gemeentebestuur. Op de derde verdieping van de toren, die moest worden beklommen want de liften waren nog niet operationeel, werd een Franse vlag gehesen, de Marseillaise werd gespeeld en er werden 21 kanonschoten afgevuurd. Gustave Eiffel kreeg bij die gelegenheid zijn ereteken als officier van het Legioen van Eer. Op 6 mei werd de toren officieel geopend door de Franse president Carnot.[2]

Het monument was, tot de bouw van de Chrysler Building in New York (1930), het hoogste gebouw ter wereld.

De toren was er gekomen ondanks heel wat weerstand. In een petitie, ondertekend door Zola, Maupassant en een 300-tal andere kunstenaars, was onder meer aangevoerd dat buitenlanders zouden lachen met de smakeloze horreur waarmee de Fransen zich aan de wereld presenteerden.[3] De Parijse bevolking was, tijdens de eerste jaren dat de toren er stond, helemaal niet blij met het monument. In veler ogen was het een metalen onding. De Eiffeltoren kreeg gaandeweg meer waardering en wordt beschouwd als een architectonisch meesterwerk. Een bijzonderheid is de veelheid aan fijnmazige ornamenten (smeedwerk) die op de toren zijn aangebracht, een prestatie die Eiffel de bijnaam ijzertovenaar gaf.

Op 6 mei 1889 opende de Eiffeltoren zijn deuren voor het publiek, ter ere van de wereldtentoonstelling van dat jaar. Vanaf 15 mei mocht het publiek de toren beklimmen. Hoewel de toren tijdens de bouw werd bekritiseerd door onder anderen een aantal van de bekendste kunstenaars van die tijd, was hij snel een succes. In de eerste week, toen de liften nog niet in gebruik waren, hebben 28.922 personen de toren beklommen tot de top. Ongeveer 2 miljoen bezoekers hebben de toren bezocht voor de wereldtentoonstelling. Onder hen waren beroemdheden als Buffalo Bill, de koning van Griekenland en prins Boudewijn van België.

Na de wereldtentoonstelling

Nadat de wereldtentoonstelling afgelopen was, daalde de belangstelling en daarmee het aantal bezoekers snel. In 1899 waren er slechts 149.580 bezoekers. Er werd begonnen de toren commercieel te exploiteren, door de prijs van de toegangskaarten te verlagen; met nauwelijks zichtbaar resultaat. Op de wereldtentoonstelling van 1900, die opnieuw in Parijs was, werden meer dan een miljoen toegangskaarten verkocht, veel meer dan de tien jaren daarvoor. Maar in 1901 was de daling alleen maar groter, omdat veel mensen de toren al hadden gezien in 1889.

De daling van het aantal bezoekers zorgde ervoor dat de toekomst van de toren niet meer zeker was na 31 december 1909, bij het verlopen van de vergunning. Sommigen meenden zelfs dat de toren zou worden afgebroken na die datum. De oplichter Victor Lustig speelde handig op deze geruchten in en wist de toren aan een schroothandelaar te verkopen. Maar omdat de toren waardevol bleek voor communicatiedoeleinden mocht hij langer blijven staan.[4] Op 12 januari 1908 werd het eerste langeafstandsradiobericht vanaf de toren verzonden.

De toren onderging een modernisering naar aanleiding van de wereldtentoonstelling van 1937. De modernisering bestond uit het verwijderen van de als ouderwets beschouwde decoraties van de eerste verdieping en het toevoegen van nieuwe verlichting op de hele toren.

In 1944 ontsnapte de toren aan brandstichting door de Duitse bezetters. De aanslag werd opgeëist door de Wehrmacht.

Op 3 januari 1956 beschadigde een brand de top van de toren. Een jaar later werd de huidige antenne op de top geplaatst.

In het begin van de jaren zestig begon het internationale toerisme te groeien. Dit had direct gevolgen voor het aantal bezoekers van de toren. Dit aantal steeg sterk en kwam later zelfs dicht bij de zes miljoen bezoekers per jaar. In 1998 werd dit aantal voor het eerst gehaald. In 2002 is de mijlpaal van 200 miljoen toegangskaarten bereikt en in 2004 was het vijfde in de meest bezochte monumenten van Île-de-France.

Midden jaren 80 was een nieuwe renovatie van de toren nodig. De renovatie was gericht op de volgende punten:

Het stroomlijnen van de structuur van het gebouw Het totaal heropbouwen van liften en trappen Het creëren van veiligheid aangepast aan de populariteit van de Eiffeltoren.

Daartoe werd de toren ontdaan van 1340 ton overbodig materiaal en opnieuw opgeschilderd en behandeld tegen corrosie. Ook werden de liften voor de derde verdieping vervangen en werd het restaurant Le Jules Verne geopend.

Momenteel[(sinds) wanneer?] zijn er 25 schilders in dienst voor het onderhoud van de toren en om het roesten tegen te gaan. Het schilderen duurt ongeveer zeven jaar, daarna is de oude laag versleten en begint men opnieuw.

www.yalescientific.org, Secrets of the eiffel tower Jacques Pessis, La tour Eiffel, une histoire monumentale, un marathon de 28 mois, Soir Mag, 4660, 13 oktober 2021, p. 55 Les artistes contre la tour Eiffel, Le Temps, 14 februari 1887 Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam :0
Photographies by:
Statistics: Position
1469
Statistics: Rank
82861

Reactie toevoegen

Deze vraag is om te controleren dat u een mens bent, om geautomatiseerde invoer (spam) te voorkomen.

Beveiliging
468572913Click/tap this sequence: 1743

Google street view

Where can you sleep near Eiffeltoren ?

Booking.com
487.345 visits in total, 9.186 Points of interest, 404 Bestemmingen, 30 visits today.