Bibliothèque nationale de France
De Bibliothèque nationale de France (BnF) in Parijs is de nationale bibliotheek van Frankrijk en behoort tot de belangrijkste bibliotheken ter wereld. De verzameling omvat meer dan dertien miljoen boekbanden en 350.000 kranten- en tijdschrifttitels. Daarnaast beheert de bibliotheek zo'n twintig miljoen documenten in verschillende bijzondere collecties, waaronder een beroemde verzameling oude handschriften. Een belangrijke publieksfunctie van de bibliotheek is de digitale bibliotheek Gallica, die honderdduizenden documenten via internet toegankelijk maakt.
De Bibliothèque nationale de France vindt haar oorsprong in de privécollectie van koning Karel V, opgericht in 1368 in het Louvre. Maar van een echte vaste bibliotheek was pas sprake onder Lodewijk XI in de vijftiende eeuw. De bibliotheek verhuisde mee naar de koninklijke residenties in achtereenvolgens Amboise, Blois en Fontainebleau.
Frans I gaf een nieuwe impuls aan de verzameling, die hij onder toezicht stelde van de humanist Guillaume Budé. Een belangrijk jaar voor de bibliotheek was 1537, toen Frans I het dépôt légal instelde, dat Franse uitgevers verplichtte een exemplaar van al hun drukwerk aan de bibliotheek af te staan. Dit systeem is later in andere landen nagevolgd en ligt aan de basis van elke nationale bibliotheek.
Onder Lodewijk XIV werd de bibliotheek sterk uitgebreid en in 1720 werd ze voor het publiek geopend. Een jaar later begon de verhuizing van de bibliotheek naar een aantal panden aan de Rue Richelieu, waar zij thans nog gedeeltelijk gevestigd is. Tijdens de Franse Revolutie werd de bibliotheek verrijkt met in beslag genomen verzamelingen van kerkelijke instellingen, edellieden en later van de Koninklijke Bibliotheek. In de tijd van de Napoleons stond ze ook wel bekend als Bibliothèque Imperiale.
In 1868 werden de gebouwen aan de Rue Richelieu sterk uitgebreid, onder andere met de beroemde grote leeszaal, een technisch hoogstandje vanwege de revolutionaire toepassing van gietijzer. Dit was het werk van de architect Henri Labrouste. In de twintigste eeuw barstte het complex aan de Rue Richelieu langzamerhand uit zijn voegen. Allerlei noodoplossingen werden bedacht totdat in 1996 eindelijk een enorm nieuw gebouw aan de Quai François-Mauriac in het dertiende arrondissement geopend werd, de huidige Site François-Mitterrand, ook wel de Très Grande Bibliothèque genoemd.
Reactie toevoegen