Δείτε επίσης: Ιστορία της Κορσικής

Η προέλευση του ονόματος της Κορσικής είναι άγνωστη και αποτελεί μυστήριο. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή με πολλά ονόματα όπως "Καλλίστη", "Κορσίς", "Καρνεαλίς" και "Κύρνος". Το αρχαιότερο όνομα του νησιού ήταν "Σειρηνούσσαι" επειδή ζούσαν εκεί υποθετικά οι Σειρήνες που περιγράφονται στην Οδύσσεια του Ομήρου. ΄ Σύμφωνα με μια παράδοση ο Κύρνος και ο Σάρδος ήταν δυο αδέλφια, Ηρακλείδες, υιοί του Ηρακλέους. Επί κεφαλής ενός μεγάλου στρατού Λιβύων και Ελλήνων, εγκατέλειψαν την ήπειρο της Αφρικής για να εγκατασταθούν, ο πρώτος στην Κορσική και ο δεύτερος στην Σαρδηνία, δίνοντας τα ονόματά τους στα δύο νησιά.[1] Από τα δύο νησιά κατάγονταν πιθανότατα οι Σερντέν, θρυλικοί πειρατές με ηγεμονικό ρόλο στους περίφημους Λαούς της Θάλασσας που κατέστρεψαν τους μεγάλους πολιτισμούς της εποχής.

Η Κορσική ήταν κατοικημένη από την Μεσολιθική περίοδο αλλά απέκτησε σταθερό πληθυσμό την 6η χιλιετία π.Χ. που εισήλθε η Νεολιθική περίοδος.[2] Την 2η χιλιετία π.Χ. άνθιζε στο νησί ο Τορεϊκός πολιτισμός, είχε μεγάλες ομοιότητες με τον Νουραγικό πολιτισμό στην γειτονική Σαρδηνία. Την Κορσική κατείχαν για σύντομο χρονικό διάστημα η Αρχαία Καρχηδόνα, οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ετρούσκοι, όταν έληξε ο Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος ενσωματώθηκε στην Ρωμαϊκή Δημοκρατία.[3] Οι Ρωμαίοι δημιούργησαν μια αποικία στην Αλέρια που έγινε μία από τις πιο διάσημες τοποθεσίες στον Ρωμαϊκό κόσμο. Το νησί παρήγαγε πρόβατα, μέλι, ρετσίνα και κρασί, πουλούσε πολλούς δούλους που ήταν διάσημοι για τον επαναστατικό τους χαρακτήρα. Έμεινε γνωστή σαν τόπος εξορίας, στην Κορσική εξορίστηκε ο Σενέκας ο Νεότερος όταν κατηγορήθηκε για μοιχεία.[4] Η Κορσική διαχωρίστηκε διοικητικά σε "παγκί", από τον Μεσαίωνα μέχρι το 1768 οι βασικές διοικητικές ενότητες του νησιού ήταν τα "Πιέβ".[5] Με την άνοδο του Χριστιανισμού κατέφθασαν πολλοί νέοι έποικοι από την Ρώμη και την Τοσκάνη, έγινε τόπος σημαντικών Αγίων και μαρτύρων όπως η Αγία Ντεβότα και η Αγία Ιουλία, πολιούχοι της Κορσικής που εκτελέστηκαν από τον Διοκλητιανό (284-305).

Η Κορσική έχει περάσει από πολλές κατοχές. Από τα αρχαία χρόνια ήταν εστία διαμάχης των μεγάλων γειτόνων της. Αρκετό διάστημα έμεινε κάτω από την κυριαρχία της Γένουας μέχρι που παραχωρήθηκε στη Γαλλία το 1768 με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Η Κορσική δε σταμάτησε ποτέ να επαναστατεί για να αποκτήσει την αυτονομία της. Έχει αναδείξει πολλούς ήρωες, που αγωνίστηκαν για την εθνική της ανεξαρτησία, όπως ο Παολί (κινήματα 1793 - 1795). Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης, αν και Κορσικανός, κατέπνιξε τα κινήματα και προσάρτησε την Κορσική στη γαλλική αυτοκρατορία. Στους δύο τελευταίους παγκόσμιους πολέμους η Ιταλία διεκδίκησε την Κορσική, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στην Κορσική, την περίοδο της τουρκοκρατίας, εγκαταστάθηκαν πολλοί Μανιάτες που έγιναν καθολικοί. Η ελληνική γλώσσα εξακολουθεί να ομιλείται στην Καργκέζε, όπως κι η γαλλική και η ιταλική.