Η ύπαρξη ανθρώπων στην Αυστραλιανή ήπειρο εκτιμάται ότι άρχισε πριν 42.000 με 48.000 χρόνια πριν,[1][2] πιθανώς με τη μετανάστευση ανθρώπων από χερσαίες γέφυρες και μικρά θαλάσσια περάσματα από τη σημερινή νοτιοανατολική Ασία. Αυτοί οι πρώτοι κάτοικοι μπορεί να ήταν οι πρόγονοι των σύγχρονων ιθαγενών Αυστραλών.[3] Την εποχή του ευρωπαϊκού αποικισμού ήταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, με πολύπλοκη προφορική παράδοση και πνευματικές αξίες με βάση τη λατρεία της γης και την ύπαρξη της εποχής των ονείρων. Οι νησιώτες των Τόρες, εθνολογικά Μελανήσιοι, ήταν αρχικά κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες.[4] Στις βόρειες ακτές της Αυστραλίας έφταναν σποραδικά ψαράδες από τη νησιωτική νοτιοανατολική Ασία.[5]

Άφιξη των Ευρωπαίων  Πορτραίτο του Τζέιμς Κουκ, ο οποίος το 1770 χαρτογράφησε για πρώτη φορά την ανατολική Αυστραλία.

Παρόλο που πιθανολογείται ότι μουσουλμάνοι έμποροι είχαν ήδη φτάσει στη Βόρεια Αυστραλία από τον Μεσαίωνα, [6] η πρώτη καταγεγραμμένη θέαση της ενδοχώρας της Αυστραλίας και ο πρώτος καταγεγραμμένος ελλιμενισμός στην Αυστραλιανή ήπειρο αποδίδονται στον Ολλανδό Βίλεμ Γιάνσον. Είδε τις ακτές της χερσονήσου Γιορκ στις αρχές του 1606 και βγήκε στη στεριά στις 26 Φεβρουαρίου στον ποταμό Πενφάδερ, κοντά στη σύγχρονη πόλη Γουέιπα στο Κέιπ Γιορκ.[7] Οι Ολλανδοί χαρτογράφησαν ολόκληρη τη δυτική και βόρεια ακτογραμμή και την ονόμασαν «Νέα Ολλανδία» κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, αλλά δεν προσπάθησαν να την αποικήσουν παρόλο που νέα ολλανδικά πληρώματα χαρτογράφησαν αλλά τμήματα της ηπείρου. Ο Γουίλιαμ Ντάμπιερ, Βρετανός θαλασσοπόρος, βγήκε στη στεριά στη βορειοδυτική ακτή της Νέας Ολλανδίας το 1688 και το 1699.[8] Το 1770, ο Τζέιμς Κουκ έπλευσε κατά μήκος και χαρτογράφησε την ανατολική ακτή, την οποία ονόμασε Νέα Νότια Ουαλία και τη διεκδίκησε εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας.[9] Με την απώλεια των αποικιών της στην Αμερική το 1783, η βρετανική κυβέρνηση έστειλε ένα στόλο υπό τη διοίκηση του Άρθουρ Φίλιπ, για να δημιουργήσει ποινική αποικία στη Νέα Νότια Ουαλία. Κατασκεύασαν στρατόπεδο και ύψωσαν τη σημαία στον κόλπο του Σίδνεϊ τις 26 Ιανουαρίου 1788, ημερομηνία η οποία θεωρείται εθνική γιορτή της Αυστραλίας, αν και η αποικία στη Νέα Νότια Ουαλία ιδρύθηκε επισήμως τις 7 Φεβρουαρίου 1788. Ο πρώτος οικισμός οδήγησε στη δημιουργία του Σίδνεϊ και την εξερεύνηση και εγκατάσταση σε άλλες περιοχές.

Ένας βρετανικός οικισμός είχε δημιουργηθεί στη Γη του Βαν Ντίμεν, σήμερα γνωστή ως Τασμανία, το 1803 και έγινε ανεξάρτητη αποικία το 1825.[10] Την Τασμανία ανακάλυψε ο Ολλανδός Άμπελ Τάσμαν το 1642. Το Ηνωμένο Βασίλειο διεκδίκησε επίσημα το δυτικό τμήμα της δυτικής Αυστραλίας (την αποικία Σουάν Ρίβερ) το 1828.[11] Οι ξεχωριστές αποικίες δημιουργήθηκαν από τμήματα της Νέας Νότιας Ουαλίας, η Νότια Αυστραλία το 1836, η Βικτώρια το 1851 και το Κουίνσλαντ το 1859.[12] Η Βόρεια Επικράτεια ιδρύθηκε το 1911, όταν διαχωρίστηκε από τη Νότια Αυστραλία.[13] Η Νότια Αυστραλία δημιουργήθηκε ως «ελεύθερη αποικία», δεν ήταν ποτέ ποινική αποικία. Η Βικτόρια και η Δυτική Αυστραλία επίσης ιδρύθηκαν ως ελεύθερες αποικίες, αλλά αργότερα δέχτηκαν τη μεταφορά καταδίκων.[14][15] Μια εκστρατεία από τους αποίκους της Νέας Νότιας Ουαλίας οδήγησαν στο τέλος της μεταφοράς καταδίκων σε αυτήν την αποικία. Οι τελευταίοι κατάδικοι έφτασαν το 1848.[16] Ο ιθαγενής πληθυσμός, ο οποίος εκτιμάται ότι αριθμούσε ανάμεσα σε 750.000 και 1.000.000 κατοίκους το 1788,[17] παρήκμασε για τα επόμενα 150 χρόνια μετά την άφιξη των Ευρωπαίων, κυρίως λόγω λοιμωδών νοσημάτων,[18] ενώ χιλιάδες πέθαναν ως αποτέλεσμα των συνοριακών συγκρούσεων με τους αποίκους.[19]

Ο πυρετός του χρυσού στην Αυστραλία άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 1850 και η Επανάσταση Γουρίκα ενάντια στους φόρους των αδειών των ορυχείων το 1854 ήταν μια πρώτη έκφραση λαϊκής ανυπακοής.[20] Ανάμεσα στο 1855 και το 1890, οι έξι αποικίες απέκτησαν κυβέρνηση και διαχειρίζονταν μόνες τους τις υποθέσεις τους, ενώ παρέμειναν τμήμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το αποικιακό γραφείο στο Λονδίνο διατηρούσε τον έλεγχο σε ορισμένους τομείς, όπως οι εξωτερικές υποθέσεις, η άμυνα[21] και η διεθνής ναυτιλία.

Δημιουργία του κράτους

Την 1 Ιανουαρίου του 1901, δημιουργήθηκε ομοσπονδία των αποικιών μετά από μια δεκαετία σχεδιασμού, διαβουλεύσεων και ψηφοφοριών.[22] Αυτό εγκαθίδρυσε την Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας ως κτήση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.[23] Η Ομοσπονδιακή Επικράτεια Πρωτεύουσας (αργότερα ονομάστηκε Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας) δημιουργήθηκε το 1911 στη θέση της μελλοντικής πρωτεύουσας Καμπέρα. Η Μελβούρνη ήταν η προσωρινή έδρα της κυβέρνησης από το 1901 μέχρι το 1927, ενόσω η Καμπέρα κατασκευαζόταν.[24] Το 1914, η Αυστραλία πολέμησε στο πλευρό της Βρετανίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[25][26] Οι Αυστραλοί συμμετείχαν σε πολλές από τις μεγάλες μάχες του δυτικού μετώπου.[27] Από τους 416.000 στρατιώτες, περίπου 60.000 σκοτώθηκαν και 152.000 τραυματίστηκαν.[28] Πολλοί Αυστραλοί θεωρούν ότι η ήττα των Αυστραλιανών και Νεοζηλανδικών στρατευμάτων (ANZAK) στην εκστρατεία της Καλλίπολης τη γέννηση του έθνους, την πρώτη του μεγάλη στρατιωτική δράση.[29][30]

Ο βρετανικός νόμος του Γουέστμινστερ το 1931 τερμάτισε επισήμως τους περισσότερους συνταγματικούς θεσμούς ανάμεσα σε Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο. Η Αυστραλία το υιοθέτησε το 1942.[31] Η έκπληξη από την ήττα των Βρετανών στην Ασία το 1942 και η απειλή της ιαπωνικής εισβολής έστρεψε την Αυστραλία προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για να βρει ένα σύμμαχο και προστάτη.[32] Οι Ιάπωνες βομβάρδισαν το 1942 το Ντάργουιν και επιτέθηκαν με υποβρύχια στο λιμάνι του Σίδνεϊ τις 31 Μαΐου 1942. Όμως, ο φόβος εισβολής υποχώρησε μετά από τις συμμαχικές νίκες ενάντια στους Ιάπωνες στη Θάλασσα των Κοραλλιών, το Μίντγουεϊ και στο μονοπάτι Κοκότα, στην Παπούα Νέα Γουινέα.[33] Από το 1951, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσημοι στρατιωτικοί σύμμαχοι. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αυστραλία ενθάρρυνε τη μετανάστευση από την Ευρώπη. Μετά την κατάργηση της πολιτικής της Λευκής Αυστραλίας τη δεκαετία του 1970, είναι δεκτοί μετανάστες από την Ασία και άλλες περιοχές.[34] Οι τελευταίοι συνταγματικοί δεσμοί ανάμεσα σε Αυστραλία και Ηνωμένο Βασίλειο διασπάστηκαν με την πράξη του 1986.[35]