Η Ακρόπολη του Καΐρου ή Ακρόπολη του Σαλαντίν (Αραβικά: قلعة صلاح الدين, < small>romanized: Qalaʿat Salaḥ ad-Dīn) είναι μια μεσαιωνική οχύρωση της ισλαμικής εποχής στο Κάιρο της Αιγύπτου, που χτίστηκε από τον Salah ad-Din (Saladin) και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τους επόμενους Αιγύπτιους ηγεμόνες. Ήταν η έδρα της κυβέρνησης στην Αίγυπτο και η κατοικία των ηγεμόνων της για σχεδόν 700 χρόνια από τον 13ο έως τον 19ο αιώνα. Η θέση του σε ένα ακρωτήριο των λόφων Mokattam κοντά στο κέντρο του Καΐρου έχει στρατηγική θέση με θέα στην πόλη και κυριαρχεί στον ορίζοντα της. Την εποχή της κατασκευής του ήταν από τα πιο εντυπωσιακά και φιλόδοξα στρατιωτικά οχυρωματικά έργα της εποχής του. Είναι τώρα ένας διατηρητέος ιστορικός χώρος, που περιλαμβάνει τζαμιά και μουσεία.

Εκτός από την αρχική κατασκευή της εποχής Ayyubid που ξεκίνησε από τον Saladin το 1176, η Ακρόπολη γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του σουλτανάτου των Μαμελούκων που ακολούθησε, με αποκορύφωμα τα κατασκευαστικά έργα του σουλτάνου al-Nasir Muhammad τον 14ο αιώνα. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Μωάμεθ Αλί Πασάς κατεδάφισε πολλά από τα παλαιότερα κτίρια και έχτισε νέα παλάτια και μνημεία σε όλη την περιοχή, δίνοντάς του μεγάλο μέρος της σημερινής του μορφής. Τον 20ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική φρουρά από τη βρετανική κατοχή και στη συνέχεια από τον αιγυπτιακό στρατό έως ότου άνοιξε στο κοινό το 1983. Το 1976, ανακηρύχθηκε από την UNESCO ως μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς Ιστορικό Κάιρο (ισλαμικό Κάιρο) που ήταν "το νέο κέντρο του ισλαμικού κόσμου, που έφτασε στη χρυσή του εποχή τον 14ο αιώνα."