ศารทาปีฐ หรือ ศารทาบิฐ (อูรดู: شاردا پیٹھ, กัศมีร์: شاردا پیٖٹھ (แนสแทอ์ลีก), शारदा पीठ (เทวนาครี), 𑆯𑆳𑆫𑆢𑆳 𑆥𑆵𑆜 (ศารทา)) เป็นซากปรักหักพังของโบสถ์พราหมณ์และวิทยาลัยโบราณ ตั้งอยู่ในอาฌาดจัมมูและกัศมีร์ ประเทศปากีสถาน ในช่างศตวรรษที่ 6 ถึง 12 ที่นี่เคยเป็นศูนย์กลางการศึกษากึ่งเทวาลัยที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอนุทวีปอินเดีย รวมถึงมีส่วนสำคัญต่ออักษรศารทาในอินเดียเหนือ

ศารทาปีฐเป็นหนึ่งในมหาศักติปีฐ เทวสถานศักติที่มีความสำคัญ 18 แห่ง ศาสนิกชนฮินดูเชื่อว่าที่นี่เป็นที่ประดิษฐานพระหัตถ์ขวาของพระแม่สตีที่ร่วงหล่นลงมาบนโลก ศารทาปีฐเป็นหนึ่งในสามเทวสถานสำคัญที่จาริกของกัศมีรีปัณฑิต อีกสองแห่งคือมารตัณฑสูรยมนเทียร และ อมรนาถมนเทียร

ศารทาปีฐตั้งอยู่ราว 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) จากเมืองมุซัฟฟาราบาด เมืองหลวงของเขตปกครองอาฌาดกัศมีร์ของปากีสถาน และ 130 กิโลเมตร (81 ไมล์) จากเมืองศรีนคร เมืองหลวงของชัมมูและกัศมีร์ของอินเดีย และห่างไป 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) จากเส้นพรมแดนปกครองของสองประเทศ ปีฐตั้งอยู่ราว 1,981 เมตร (6,499 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล ริมแม่น้ำนีลุม ในหมู่บ้านศารทา กลางหุบเขาหรมุข เขาที่ซึ่งกัศมีรีปัณฑิตเชื่อว่าเป็นวิมานของพระศิวะ