ลิเมออิล (การออกเสียงภาษาฝรั่งเศส: [ลิเมจ ]; อ็อกซิตัน: Limuèlh) เป็นชุมชนในเขต Dordogne ใน Nouvelle-Aquitaine ทางตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส

หมู่บ้าน Limeuil ตั้งอยู่ที่จุดบรรจบของแม่น้ำ Dordogne และแม่น้ำ Vézère ในอดีตที่ตั้งนี้เป็นจุดบรรจบของแม่น้ำสายหลักสองสายในท้องถิ่น ทำให้ Limeuil มีความสำคัญอย่างมากทั้งในเชิงพาณิชย์และเชิงกลยุทธ์ ในยุคกลาง แม่น้ำเป็นเส้นทางการค้า และการได้มาบรรจบกันของแม่น้ำสองสายถือเป็นข้อได้เปรียบที่ไม่เหมือนใครในภูมิภาคนี้ ซึ่งตามประวัติศาสตร์แล้ว ที่นี่เป็นพื้นที่ผลิตไวน์เป็นหลัก ไวน์ส่วนใหญ่ค่อนข้าง 'หยาบ' แต่ถังไวน์ที่ค่อนข้างดีกว่าจะถูกส่งไปยัง 'chais' ที่ Limeuil เพื่อส่งต่อไปยัง Bordeaux ใน 'gabarres' ก้นแบนขนาดใหญ่ [ดู 'การค้าไวน์' ด้านล่าง] ชาวแม่น้ำต้องอาศัยอยู่ที่นี่ และจนถึงทุกวันนี้ บาร์/ร้านอาหารริมแม่น้ำยังใช้ชื่อว่า L'ancre de Salut ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกชาวเรือซึ่งมีความหมายตามตัวอักษรว่า 'สมอเรือที่ปลอดภัย' ซึ่งเป็นสถานที่ที่คนเดินเรือสามารถ หาอาหาร เหล้าองุ่น ที่นอน และพักผ่อน ก่อนที่พวกมันจะกลับขึ้นมาตามแม่น้ำ โบสถ์ที่ด้านบนสุดของหมู่บ้าน [มีโบสถ์สองแห่ง – ดู 'โบสถ์' ด้านล่าง] มีความหมายตามชื่อ Ste Catherine ซึ่งเป็นนักบุญอุปถัมภ์ของชาวเรือ ในเชิงกลยุทธ์ Limeuil จึงต้องปกป้องตัวเอง (และผู้อยู่อาศัยในนั้น) จากคลื่นการยึดครองดินแดนที่ไม่หยุดยั้งซึ่งเกิดขึ้นจากสงครามร้อยปีและสงครามศาสนา - 'chevauchées' ที่ไม่มีที่สิ้นสุด [ดู 'สงครามยุคกลาง' ด้านล่าง] ซึ่งจะ ดูพื้นที่ที่ถูกโจมตีอย่างไม่ลดละเป็นเวลากว่าสองร้อยปี (ที่เรียกว่าสงครามร้อยปี อันที่จริงกินเวลาถึง 116 ปี!) แหลมบนเนินเขาที่หมู่บ้านตั้งอยู่มีการป้องกันตามธรรมชาติ – และถูกพิชิตโดย ปราสาทซึ่งล้อมรอบด้วยกำแพงหินทรงกลมป้องกัน [ดู 'The Chateau'] ด้านล่าง

ทุกวันนี้โครงสร้างหมู่บ้านยุคกลางที่มีเอกลักษณ์นี้ยังคงสภาพเดิมเกือบสมบูรณ์ และตอนนี้ได้รับการบูรณะเกือบสมบูรณ์ด้วยการดูแลอย่างดีโดยเจ้าของทรัพย์สินที่สืบทอดต่อกันมา - ผู้ซื้อบ้านหลังที่สองจำนวนมาก และครอบครัวเก่าจำนวนหนึ่งที่ยังเหลืออยู่ ไม่เหมือนกับหมู่บ้านในฝรั่งเศสที่มีอยู่มากมาย เวลาผ่านไป ปล่อยทิ้งไว้โดยไม่มีการสร้างใหม่หรือต่อเติม เมื่อการค้าในแม่น้ำพังทลายเนื่องจากการทำลายล้างของไร่องุ่นที่เกิดจากต้น Phylloxera [ดู 'การผลิตไวน์' ด้านล่าง] และการสื่อสารถูกครอบงำ เริ่มแรกด้วยถนนขรุขระ และจากนั้นในศตวรรษที่ผ่านมาโดยเครือข่ายของ รถไฟ ด้วยจำนวนประชากรที่ลดลงหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้หมู่บ้านสูญเสียจุดประสงค์ และ – นอกเหนือจากงานเกษตรกรรมที่ครอบครัวสามารถหาได้ใน 'ที่ราบ' (ที่ราบลุ่มแม่น้ำที่อุดมสมบูรณ์ซึ่งอยู่ติดกัน) บ้านที่อยู่ในกำแพง 'bourg' ว่างเปล่า และเป็นผลให้ทรุดโทรมลงจนพังทลาย แต่หินยุคก่อนประวัติศาสตร์ของ Périgord นั้นไม่สามารถทำลายได้ สามในสี่ของประตูทางเข้าดั้งเดิมในหมู่บ้านที่มีกำแพงป้องกันยังคงอยู่ และเดินต่อไปที่ริมฝั่งแม่น้ำหรือออกไปในทุ่งหญ้าเขียวขจีเหมือนอย่างที่เคยทำเมื่อ 800 ปีที่แล้ว