ป้อม Derawar (ภาษาอูรดู: قِلعہ دراوڑ) เป็นป้อมปราการสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ใน Ahmadpur East Tehsil รัฐปัญจาบ ประเทศปากีสถาน ห่างจากเมืองบาฮาวัลปูร์ไปทางใต้ประมาณ 130 กม. ป้อมปราการ 40 แห่งของเดราวาร์สามารถมองเห็นได้ในทะเลทรายโชลิสตานเป็นระยะทางหลายไมล์ กำแพงมีเส้นรอบวง 1,500 เมตร และสูงได้ถึง 30 เมตร

ป้อม Derawar สร้างขึ้นครั้งแรกในศตวรรษที่ 9 โดย Rai Jajja Solanki ผู้ปกครองชาวฮินดูของเผ่า Solanki เพื่อเป็นเครื่องบรรณาการ ถึง Rawal Deoraj Bhati กษัตริย์แห่ง Jaisalmer และ Bahawalpur ป้อมปราการนี้เดิมเรียกว่า เดรา ราวัล และต่อมาเรียกว่า เดรา ราวาร์ ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปก็ออกเสียงว่า เดราวาร์ ชื่อปัจจุบัน

ในปี 711 ซีอี ป้อมปราการถูกยึดครองโดยผู้บัญชาการทหาร Umayyad Muhammad ibn Qasim แห่งอาหรับ หลังจากนั้นก็ถูกปกครองโดยเอมิเรตแห่ง Multan ซึ่งถูก Mahmud Ghaznavi ยึดครองในปี 1008 ระหว่างการพิชิตปัญจาบ ป้อมปราการถูกยึดครองโดย Ghurids ภายใต้ Muhammad Ghori และกลายเป็นส่วนหนึ่งของเดลีสุลต่าน ป้อมปราการแห่งนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกโมกุลตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 16 ถึงปลายศตวรรษที่ 18 ในศตวรรษที่ 18 ป้อมนี้ถูกยึดครองโดยมหาเศรษฐีชาวมุสลิมแห่งบาฮาวัลปูร์จากเผ่าชาโฮตรา ต่อมาได้มีการสร้างใหม่ในรูปแบบปัจจุบันในปี ค.ศ. 1732 โดยผู้ปกครองอับบาซี มหาเศรษฐี ซาเดก มูฮัมหมัด แต่ในปี ค.ศ. 1747 ป้อมปราการหลุดมือไปเนื่องจากความลุ่มหลงของบาฮาวาล ข่านที่ชิการ์ปูร์ มหาเศรษฐี มูบารัค ข่าน ยึดฐานที่มั่นในปี 1804 พบกระสุนหนังสติ๊กอายุ 1,000 ปีในซากปรักหักพังใกล้กับกำแพงที่ผุพังในป้อมปราการ

มหาเศรษฐี ซาเด็ค มูฮัมหมัด คาน อับบาซีที่ 5 ผู้ปกครองที่ 12 และคนสุดท้ายของพหวัลปูร์ รัฐเกิดที่ป้อมปราการในปี 1904

ป้อมปราการที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งนี้มีโครงสร้างที่ใหญ่โตและน่าประทับใจใจกลางทะเลทราย Cholistan แต่กำลังทรุดโทรมอย่างรวดเร็วและต้องการมาตรการป้องกันในทันทีเพื่อการอนุรักษ์