Muret e Dubrovnikut (kroatisht: Dubrovačke gradske zidine) janë një seri muresh guri mbrojtës që rrethojnë qytetin e Dubrovnikut në Kroacinë jugore. Me shtesa dhe modifikime të shumta gjatë historisë së tyre, ato janë konsideruar të jenë ndër sistemet më të mëdha fortifikuese të Mesjetës, pasi nuk u thyen kurrë nga një ushtri armiqësore gjatë kësaj periudhe kohore. Në vitin 1979, qyteti i vjetër i Dubrovnikut, i cili përfshin një pjesë të konsiderueshme të mureve të vjetra të Dubrovnikut, iu bashkua listës së vendeve të trashëgimisë botërore të UNESCO-s.

Sistemet më të vjetra të fortifikimeve rreth qytetit ishin me gjasë palisada prej druri. Muret e sotme të paprekura të qytetit, të ndërtuara kryesisht gjatë shekujve 12-17, kryesisht një vijë e dyfishtë, kanë qenë prej kohësh një burim krenarie për Dubrovnikun. Muret kalojnë një rrjedhë të pandërprerë prej përafërsisht 1,940 metra (6,360 ft) në gjatësi, duke rrethuar pjesën më të madhe të qytetit të vjetër dhe arrijnë një lartësi maksimale prej rreth 25 metrash (82 ft). Pjesa më e madhe e mureve dhe fortifikimeve ekzistuese u ndërtuan gjatë shekujve të 14-të dhe të 15-të, por u zgjeruan dhe u forcuan vazhdimisht deri në shekullin e 17-të.

Kjo strukturë komplekse, ndër më të mëdhatë dhe më të plotat në Evropë, mbronte. lirinë dhe sigurinë e Republikës së "civilizuar" dhe "të sofistikuar" të Raguzës që lulëzoi në paqe dhe prosperitet për rreth pesë shekuj. Muret u përforcuan nga tre kulla rrethore dhe 14 katërkëndëshe, pesë bastione (mburoja), dy fortifikime këndore dhe kalaja e madhe e Shën Gjonit. Muret tokësore u përforcuan gjithashtu nga një bastion më i madh dhe nëntë më të vegjël gjysmërrethorë, si kazamati Fort Bokar, fortesa më e vjetër e ruajtur e këtij lloji në Evropë. Hendeku që rrotullohej rreth pjesës së jashtme të mureve të qytetit, të armatosur me më shumë se 120 topa, siguroi aftësi të shkëlqyera mbrojtëse të qytetit.