Zamki zostały wybudowane między VII i VIII wiekiem, głównie w latach 660-750 w czasie panowania kalifów z dynastii Umajjadów, którzy w 661 r. uczynili Damaszek swoją nową stolicą. Ich funkcje i cele nie są do dzisiaj ostatecznie wyjaśnione. Służyły przypuszczalnie jako punkty obronne, do celów rolniczych i gospodarczych, jako miejsca spotkań Beduinów (między sobą i z umajjadzkimi gubernatorami), badija (miejsca schronienia dla szlachty) lub jako karawanseraje. Część zamków budowano na szczątkach starszych budowli, a część w nowych miejscach.

Podobne świeckie budowle znajdują się w Palestynie i Syrii, jak pałac Hiszama koło Jerycha, zespół Chirbat al-Minja nad Jeziorem Tyberiadzkim, czy Kasr al-Hajr asz-Szarki na Pustyni Syryjskiej. Umajjadzkie zespoły pałacowe stanowią przykłady wczesnej sztuki i architektury islamu.

Jedynym znanym abbasydzkim zamkiem pustynnym jest Kasr al-Uchajdir[1].