Na mapie przedstawiono kościół Matki Bożej Nowej, który konsekrowano 20 listopada 542. Autorzy mozaiki nie odnotowali kształtów budowli jerozolimskich, które wzniesiono po 570. Te dwie daty wyznaczają więc granice okresu, w którym mozaika powstała, między 542 a 570. Autor dzieła jest anonimowy. Mozaikę ufundowali wierni z Madaby, która była w tym czasie stolicą biskupią. W VIII w. w czasach Umajjadów z mozaiki usunięte zostały przedstawienia postaci ludzkich. W 746 Madabę zniszczyło trzęsienie ziemi, miasteczko zostało opuszczone.

Zabytkową mozaikę odkryto w 1884 podczas prac przy budowie nowej cerkwi[1]. Do częściowego zniszczenia mapy przyczyniły się: pożar, zwykłe użytkowanie świątyni oraz wilgoć. W 1964 niemiecka Fundacja Volkswagen przekazała Deutscher Verein für die Erforschung Palästinas (Niemieckiemu Towarzystwu Palestynologicznemu) 90000 marek, by zabezpieczyć zabytek. Prace restauracyjne i konserwacyjne przeprowadzili archeolodzy Heinz Cüppers i Herbert Donner.