Najstarsze ślady obecności człowieka, które zostały odkryte przez archeologów, sięgają już czasów paleolitycznych. Natomiast pierwszą ludzką osadę odkrytą na jej zboczach datuje się na okres neolitu. We wspomnianym czasie w okolicach góry zaczęły rozwijać się dwie kultury – Dawenkou na północy i Longshan na południu.

W Epoce Wiosen i Jesieni przez górę przebiegała granica państw: Qi, zlokalizowanego od strony północnej góry oraz Lu w części południowej. Następnie w Okresie Walczących Królestw, państwo Qi wzniosło niesamowitą budowlę, którą był pięćset kilometrowy mur mający spełniać funkcję ochronną przed wrogami. Ruiny muru przetrwały do czasów współczesnych.

Nazwa miasta Tai’an wiązała się z pewnym powiedzeniem „Dopóki stoi góra Tai, trzyma się cały kraj”, a co więcej obydwa znaki w nazwie Tai’an niezależnie od siebie oznaczają pokój.

Od przeszło 3 tysięcy lat Tai Shan jest miejscem kultu. Początki pielgrzymek odbywających się na ten szczyt sięgają dynastii Shang. Sam kult z biegiem czasu przybrał formę oficjalną jako część cesarskiego rytuału przez co góra stała się jednym z głównych miejsc, gdzie cesarz składał hołd niebu (na szczycie) i ziemi (u podnóża). W roku 219 p.n.e., Qin Shi Huang, pierwszy cesarz Chin, przeprowadził ceremonię na szczycie i ogłosił zjednoczenie całego cesarstwa.

W 1987 r. góra Tai została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 2003 r. góra swoją popularnością zwabiła ok. 6 milionów turystów. Zabytki kultury zostały poddane renowacji, która została ukończona w październiku 2005 r. Renowacji poddano między innymi przedmioty kultu, jak również zniszczone budynki o podobnym znaczeniu. Zadbano również o ogólny wygląd krajobrazu w okolicy Tai Shan. Mianowicie wszystkie budowle będące architektonicznie sprzeczne z tymi z odległych czasów historycznych zostały usunięte. Całkowity koszt podjętych prac szacuje się na 15 milionów juanów (około 1,8 mln USD).