Początki świątyni sięgają czasów dynastii Tang. Wybudowana w 739 roku, nosiła wówczas nazwę Tianchang. Wewnątrz znajdował się posąg Laozi. Spłonęła w 1206 roku.

Po zajęciu Chin przez Mongołów odbudowana w 1224 roku z rozkazu Czyngis-chana[1]. Zgodnie z przekazami mistrz Qiu Chuji z rozkazu mongolskiego władcy miał zostać przywódcą wszystkich taoistów w Chinach i rezydować w tej świątyni[2]. Swoją obecną nazwę nosi od czasów dynastii Ming[1].

Przechodziła trzykrotną przebudowę: w 1706, 1714 i 1886 roku[3].

Zdewastowana w okresie rewolucji kulturalnej odgrywała rolę koszar[4]. Odrestaurowana, obecnie ponownie pełni funkcje kultowe. Użytkowana przez Chińskie Towarzystwo Taoistyczne[5], którego jest siedzibą[2]. Obecnie mieszka w niej 30 mnichów[4]. Znajduje się w niej bogata biblioteka pism taoistycznych[1].