Temple Expiatori del Sagrat Cor
( Kościół Serca Jezusowego na Tibidabo )Kościół Serca Jezusowego na Tibidabo (hiszp. Temple Expiatori del Sagrat Cor) – rzymskokatolicki kościół w Hiszpanii (w stopniu bazyliki mniejszej), na wzgórzu Tibidabo, w masywie Serra de Collserola, w Barcelonie.
Budowla jest wyraźnie widoczna z wielu części Barcelony. Na jej dachu znajduje się punkt widokowy. W pobliżu znajduje się również zbudowany w 1899 r. najstarszy w Hiszpanii park rozrywki, który jest także jednym z najstarszych w Europie.
Zgodnie z barcelońską legendą diabeł miał kusić Jezusa Chrystusa podczas jego postu przed rozpoczęciem działalności publicznej właśnie w miejscu, w którym obecnie wznosi się kościół.
Kościół Serca Jezusowego na Tibidabo (hiszp. Temple Expiatori del Sagrat Cor) – rzymskokatolicki kościół w Hiszpanii (w stopniu bazyliki mniejszej), na wzgórzu Tibidabo, w masywie Serra de Collserola, w Barcelonie.
Budowla jest wyraźnie widoczna z wielu części Barcelony. Na jej dachu znajduje się punkt widokowy. W pobliżu znajduje się również zbudowany w 1899 r. najstarszy w Hiszpanii park rozrywki, który jest także jednym z najstarszych w Europie.
Zgodnie z barcelońską legendą diabeł miał kusić Jezusa Chrystusa podczas jego postu przed rozpoczęciem działalności publicznej właśnie w miejscu, w którym obecnie wznosi się kościół.
Impulsem do budowy katolickiej świątyni były krążące pod koniec XIX w. plotki o zamiarach budowy w tym miejscu hotelu z kasynem i kościoła protestanckiego. W efekcie katolickie stowarzyszenie[1] Zarząd Rycerzy Katolickich nabył teren i w 1886 r.[2] przekazał go Giovanniemu Bosco[1].
Początkowo zbudowana została tylko neogotycka pustelnia, później koło niej postawiono pawilon w stylu nawiązującym do stylu mudejar. W międzyczasie pojawiły się plany budowy w tym miejscu obserwatorium astronomicznego, jednak ostatecznie powstało ono na sąsiednim wzgórzu. Kamień węgielny wmurowano 28 grudnia 1902 r. pod przewodnictwem biskupa Barcelony Salvadora Casañasa i Pagèsa[2]. Jako wzór dla projektu wzięto paryską bazyliką Sacre-Coeur[2].
Do 1911 r. powstała krypta[2] z kamienia z Montjuïc[3], a bryła głównej budowli w latach 1915–1951[2] z wykorzystaniem jasnego kamienia z Girony[3]. W 1952 r. budowa była zaawansowana na tyle, że została konsekrowana jako świątynia przez biskupa Gregorio Modrego y Casaúsa. Ukończenie budowli nastąpiło po ukończeniu budowy wież[4], a kościół otrzymał w 1961 r. stopień bazyliki mniejszej[2].
Inwestycję ukończył syn projektanta, Josep Maria Sagnier i Vidal[1].
Dodaj komentarz