Grupa zabytków Khajuraho to grupa świątyń hinduistycznych i dżinistycznych w dystrykcie Chhatarpur w stanie Madhya Pradesh w Indiach, około 175 kilometrów na południowy wschód od Jhansi. Są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Świątynie słyną z symboliki architektonicznej w stylu nagara i kilku erotycznych rzeźb.

Większość świątyń Khajuraho została zbudowana między 885 a 1000 rokiem n.e. przez dynastię Chandela. Zapisy historyczne podają, że w XII wieku w miejscu świątyni Khajuraho znajdowało się 85 świątyń o powierzchni 20 kilometrów kwadratowych. Spośród nich przetrwało tylko około 25 świątyń, rozłożonych na sześć kilometrów kwadratowych. Z ocalałych świątyń Świątynia Kandariya Mahadeva jest ozdobiona mnóstwem rzeźb z misternymi detalami, symboliką i ekspresją starożytnej sztuki indyjskiej. Kompleks świątynny został zapomniany i zarośnięty przez dżunglę do 1838 roku, kiedy kapitan T.S. Burt, brytyjski inżynier, odwiedził kompleks i opisał swoje odkrycia w Journal of the Asiatic Society of Bengal.

Kiedy budowano te pomniki, tamtejsi chłopcy mieszkali w pustelniach, będąc brahmcharis (kawaler) dopóki nie osiągnęli wieku męskiego, a te rzeźby pomogły im poznać światową rolę „gospodarza”. Grupa świątyń Khajuraho została zbudowana razem, ale była poświęcona dwóm religiom, hinduizmowi i dżinizmowi, co sugeruje tradycję akceptacji i szacunku dla różnych poglądów religijnych wśród hinduistów i dżinistów w regionie.