około 1100 p.n.e.[1] założony przez Fenicjan (Gadir – najstarsze miasto w tej części Europy). Okoliczna kraina nazywana była Tartessos, stąd starożytny Kadyks bywa utożsamiany z biblijnym Tarszisz. od ok. 500 p.n.e. pod władzą Kartaginy (I wojna punicka). 206 p.n.e. zdobyty przez Rzymian (Gades), ośrodek handlu morskiego, okres rozkwitu gospodarczego. W 49 r. p.n.e. w Kadyksie mieszkało ponad 5000 członków klasy wyższej, przez co miasto mogło równać się jedynie z Patavium (Padwą) i Rzymem. V w. zniszczony przez Wizygotów. od 711 pod panowaniem Maurów. Do jego nazwy (Qādis – idol) dopisano legendę o potężnej figurze pod miastem, która swojego czasu magicznie zablokowała cieśninę Gibraltaru, w związku z czym należało ją zniszczyć (1145 r.). od 1262 w rękach władców Kastylii (miasto zdobył Alfons X Mądry). Wielki renesans miasto przeżywało w epoce odkryć geograficznych. Kolumb zaczynał w Kadyksie swoją 2 i 4 wyprawę. Miasto stało się portem obsługującym ruch z Nowym Światem, a przez to również głównym celem wrogów Kastylii. w 1587 angielski korsarz Francis Drake zniszczył hiszpańską flotę stacjonującą w Kadyksie. W historii Anglii wydarzenie to nazwano The Singeing of the King of Spain's Beard (Osmalenie brody hiszpańskiego króla). w 1596 złupiony przez Anglików pod wodzą hrabiego Essex. w 1702 najazd floty angielskiej i holenderskiej. od 1717 główna baza żeglugi, przejęcie monopolu od Sewilli na handel z koloniami w Ameryce. w 1797 atakowany przez flotę Nelsona, która odniosła zwycięstwo nad flotą hiszpańską koło przylądka São Vicente. w 1805 pod Trafalgarem Nelson rozbił flotę francusko-hiszpańską. w latach 1810–1811 oblegany przez wojska napoleońskie. w latach 1810–1813 siedziba rządu centralnego, powołanie Kortezów, w 1812 uchwalenie pierwszej hiszpańskiej konstytucji (obowiązującej w latach 1820-1823) w 1820 wybuch powstania ludowego. w czasie wojny domowej 1936–1939 w rękach frankistów.