Wyspa Jeju (koreański: 제주도; Hanja: 濟州島; IPA: [tɕeːdzudo]) to największa wyspa w Korei Południowej 1,83% całkowitej powierzchni kraju. Jest to również najbardziej zaludniona wyspa w Korei Południowej; w 2020 r. populacja zarejestrowanych mieszkańców wynosi około 670,0 Wyspa jest odrębną prowincją (Specjalna Prowincja Samorządna Jeju).

Pod koniec września 2020 r. łączna liczba zarejestrowanych mieszkańców Specjalnej Samorządnej Prowincji Jeju wynosi 672 948, z czego 4000 mieszka na odległych wyspach, takich jak Wyspy Chuja i Udo.

Wyspa leży w Cieśninie Koreańskiej, na południe od Półwyspu Koreańskiego i prowincji Jeolla Południowa. Znajduje się 82,8 km (51,4 mil) od najbliższego punktu na półwyspie. Jeju jest jedyną samorządną prowincją w Korei Południowej, co oznacza, że u200bu200bprowincją zarządzają lokalni mieszkańcy, a nie politycy z kontynentu.

Wyspa Jeju ma owalny kształt o długości 73 km (45 mil) wschód-zachód i 31 km (19 mil) z północy na południe, z łagodnym nachyleniem wokół góry Halla pośrodku. Długość głównej drogi wynosi 181 km (112 mil), a linia brzegowa 258 km (160 mil). Północny kraniec wyspy Jeju to plaża Kimnyeong, południowy kraniec to góra Songak, zachodni kraniec to Suwolbong, a wschodni to Seongsan Ilchulbong.

Wyspa została „utworzona przez erupcję podwodnego wulkanu około 2 miliony lat temu”. Zawiera naturalne miejsce światowego dziedzictwa, wulkaniczną wyspę Jeju i rury lawowe. Wyspa Jeju ma klimat umiarkowany, który jest umiarkowany; nawet zimą temperatura rzadko spada poniżej 0 ° C (32 ° F). Jeju jest popularnym miejscem wypoczynku, a znaczna część gospodarki opiera się na turystyce i związanej z nią działalności gospodarczej.