Wielkie Posępne Bagno to duże bagno w regionie Równiny Przybrzeżnej w południowo-wschodniej Wirginii i północno-wschodniej Karolinie Północnej, między Norfolk w Wirginii i Elizabeth City w Północnej Karolinie. Znajduje się w częściach południowych Wirginii niezależnych miast Chesapeake i Suffolk oraz hrabstwach Gates, Pasquotank i Camden w północnej Karolinie Północnej. Według niektórych szacunków wielkość pierwotnego bagna wynosi ponad milion akrów (4000 km²). Obecna wielkość Wielkiego Ponurego Bagna wynosi około 750 mil kwadratowych (1940 km2).

Położone jest jezioro Drummond, naturalne jezioro o powierzchni 3100 akrów (13 km²). w sercu bagna. Jezioro Drummond jest okrągłym zbiornikiem wodnym i jest jednym z dwóch naturalnie występujących jezior słodkowodnych w Wirginii. Wzdłuż wschodniego krańca Wielkiego Ponurego Bagna biegnie Kanał Ponurego Bagna. Kanał ma 22 mile długości i został ukończony w 1805 roku, aby zapewnić drogę handlową między zatoką Chesapeake w stanie Wirginia a cieśniną Albemarle w Karolinie Północnej. Największe źródło wody dla Kanału Ponurych Bagien przepływa przez jezioro Drummond.

Wielki Narodowy Rezerwat Przyrody w Ponurych Bagnach powstał w 1973 r., kiedy Union Camp Corporation z Franklin w stanie Wirginia podarowało 49 100 akrów (199 km2) ziemi po wiekach wyrębu i innych działań człowieka zniszczyły ekosystemy bagien. Schronisko zostało oficjalnie ustanowione na mocy ustawy Dismal Swamp Act z 1974 roku, a dziś składa się z ponad 167 mil kwadratowych (433 km2) zalesionych terenów podmokłych. Poza granicami schronienia stan Karolina Północna zachował i chronił dodatkowe części bagna poprzez utworzenie Parku Stanowego Ponurych Bagien. Park chroni 22 mile kwadratowe (57 km²) zalesionych terenów podmokłych.

To bagno było miejscem schronienia dla The Great Dismal Swamp Maroons, w tym wcześniej zniewolonych ludzi w południowych stanach wojna secesyjna i rdzenni Amerykanie, którzy uciekali przed ekspansją kolonialną. Zanim bordowi zamieszkiwali bagno, było ono zamieszkane przez algonkijskie plemiona przybrzeżne rdzennych Amerykanów.

Pozostałość pierwotnego bagna o powierzchni 45 611 akrów (184,58 km²) została uznana za Narodowy Zabytek Przyrody w 1973 r., w uznaniu wyjątkowego połączenia cech geologicznych i ekologicznych.< /p>