Teren obecnego Dinant był zamieszkany już w neolicie i czasach rzymskich. Pierwsza wzmianka o Dinant pochodzi z VII wieku. W tym czasie święty Perpete, biskup Tongeren i Maastricht, wybrał Dinant na swoją rezydencję i ufundował kościół świętego Wincenta. W roku 870 Karol II Łysy zdecydował, iż część Dinant będzie administrowana przez hrabiego Namur, a pozostała część – przez biskupa Tongeren, a potem Liège. W XI wieku, cesarz Henryk IV dał niektóre prawa do Dinant księciu-biskupowi Liège. Od tego czasu miasto jest jedną z 23 głównych miast diecezji Liège. Pierwszy kamienny most na rzece Mozie i większe naprawy wybudowanego wcześniej zamku to dzieło XI-wieczne. Aż do końca XVIII wieku Dinant podlegało suwerenowi Liège, od czasu do czasu powstając przeciw niemu.

Z powodu strategicznego położenia na rzece Mozie, Dinant było narażone na ciągłe bitwy i grabieże. W 1466 roku, Filip III Dobry, książę Burgundii, wuj Ludwika Burbona, który został księciem-biskupem Liège i syn Filipa, Karol Zuchwały, ukarali miasto, topiąc 800 spośród jego mieszkańców w Mozie i podpalając je.

W owym okresie Dinant i rywalizujące z nim Bouvignes specjalizowały się w obróbce metalu, produkcji świeczników, paten i innych religijnych przedmiotów. Henri Pirenne napisał w 1883 roku pracę doktorską na temat średniowiecznego Dinant.

W XVI i XVII wieku z powodu wojen pomiędzy Francją i Hiszpanią, Dinant ucierpiało z powodu zniszczeń, głodu i epidemii, choć pozostawało neutralne. W 1675 roku wojsko francuskie pod wodzą marszałka François de Créquy okupowała miasto. Pod koniec XVIII wieku Dinant na krótko dostało się pod panowanie Monarchii Habsburgów. Cała diecezja została w 1795 roku scedowana na Francję.

Miasto zostało zniszczone ponownie w 1914 roku, w trakcie I wojny światowej. W tym roku 674 mieszkańców zostało zamordowanych przez wojsko niemieckie.

Miasto Dinant zostało odznaczone Krzyżem Wojennym 1914–1918.