Chilehaus powstał na zlecenie Henry’ego B. Slomana (1848–1931), który po latach spędzonych w Chile i wzbogaceniu się na produkcji i handlu saletrą chilijską, powrócił do rodzinnego Hamburga, gdzie przejął rodzinne przedsiębiorstwa żeglugowe[1][2]. W okresie hiperinflacji w Republice Weimarskiej był najbogatszym przedsiębiorcą w ówczesnym Hamburgu[2], w którym zamierzał wybudować biurowiec[1][2].

Na początku lat 20. XX wieku Kontorhausviertel wymagało sanacji i władze Hamburga sprzedawały tamtejsze działki pod nowe inwestycje[2]. Sloman wystartował w przetargu na tereny w centrum Kontorhausviertel po obydwu stronach Fischertwiete, którymi zainteresowany był również hamburski bankier Max Warburg (1867–1946)[2]. Warburg miał już przygotowany projekt przez firmę architektoniczną Hans und Oskar Gerson, która, z uwagi na panującą hiperinflację zakupiła szybko 4.8 miliona cegieł klinkierowej z Bockhornu drugiej jakości[2]. Przetarg wygrał Sloman, który odkupił od Gersonów cegłę, ale projekt budynku zlecił Fritzowi Högerowi (1887–1949), który wielokrotnie zmieniał plany, by spełnić wymogi stawiane przez władze miasta[2].

Budynek wzniesiono w latach 1922–1924[2]. Z powierzchnią użytkową 36 tys. m² Chilehaus był jednym z największych biurowców przedwojennych Niemiec[1]. W 1993 roku budynek zakupiło przedsiębiorstwo Union Investment Real Estate AG (dawniej DIFA), które nadal pozostaje jego właścicielem[3].

W 1935 roku Chilehaus został objęty ochroną[2], a w 1983 wpisany w rejestr zabytków[3]. W 2015 roku hamburskie Speicherstadt i Kontorhausviertel z Chilehaus zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO[4].