Camí de Ronda ( kataloński wymowa: [kəˈmi ðə ˈrondə] , hiszpański: Camino de Ronda ) to ścieżka zbudowana wzdłuż wybrzeża Costa Brava, aby pomóc Guardia Civil kontrolować wybrzeże i powstrzymać przemyt.

Jej początki sięgają XIX wieku, kiedy powstał z małych ścieżek wiodących przez klify wzdłuż wybrzeża Katalonii. W XX wieku, zwłaszcza w okresie powojennym, ścieżka nabrała dużego znaczenia jako metoda kontrolowania granicy państwa, zwłaszcza w trudnych warunkach ekonomicznych, w jakich znalazła się Hiszpania po wojnie domowej.

Jednak korupcja sprawiła, że szlak nie zatrzymał przemytu. Ciągłe kontrole graniczne i sytuacja gospodarcza w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, kiedy w Hiszpanii brakowało nawet podstawowej żywności, narzędzi i innych produktów, pozwoliły nielicznym przemytnikom zgromadzić fortuny. Poprawa hiszpańskiej gospodarki i ewentualne wejście do Unii Europejskiej sprawiły, że ścieżka straciła na znaczeniu.

Znaczna część trasy to obecnie ciąg publicznych ścieżek, często łączących plaże turystyczne i kurorty.