Chak Chak (Perzisch: چکu200cچک – "Drip-Drip", ook geromaniseerd als Chek Chek; ook bekend als Chāhak-e Ardakān en Pir-e Sabz (Perzisch: پیر سبز) "The Green Pir") is een dorp in het Rabatat Rural District, Kharanaq District, Ardakan County, Iran. Bij de volkstelling van 2006 werd het bestaan u200bu200bervan opgemerkt, maar de bevolking werd niet gerapporteerd.

Het dorp bestaat uit een pir die onder een torenhoge rotswand in de woestijn van centraal Iran ligt. Het is de meest heilige van de bergheiligdommen van het zoroastrisme. Chak Chak, gelegen in de buurt van de stad Ardakan, dient als een bedevaartsoord voor vrome zoroastriërs. Elk jaar trekken van 14-18 juni vele duizenden zoroastriërs uit Iran, India en andere landen naar de vuurtempel in Pir-e Sabz. Volgens de traditie moeten pelgrims stoppen met rijden zodra ze de tempel in het oog krijgen en het laatste deel van hun reis te voet afleggen.

In het zoroastrische geloof is Chak Chak de plaats waar Nikbanou, de tweede dochter van de laatste pre-islamitische Perzische heerser, Yazdegerd III van het Sassanidische rijk, in 640 CE in het nauw werd gedreven door het binnenvallende Arabische leger. Uit angst voor gevangenneming bad Nikbanou tot Ahura Mazda om haar te beschermen tegen haar vijanden. Als reactie op Nikbanou's smeekbeden ging de berg op wonderbaarlijke wijze open en beschermde haar tegen de indringers.

Opmerkelijke kenmerken van Chak Chak zijn de altijd druipende bron op de berg. Volgens de legende zijn deze druppels tranen van verdriet die de berg werpt ter nagedachtenis aan Nikbanou. Naast de heilige bron groeit een immense en oude boom waarvan wordt gezegd dat het de wandelstok van Nikbanou is. Volgens de legende was ook een versteend kleurrijk kleed uit Nikbanou zichtbaar in de rotsen, hoewel pelgrims het sindsdien hebben verwijderd.

De eigenlijke tempel van Chak Chak is een door mensen gemaakte grot die wordt beschut door twee grote bronzen deuren. De omheining van het heiligdom is bedekt met marmer en de muren zijn verduisterd door vuren die eeuwig branden in het heiligdom. In de kliffen onder het heiligdom zijn verschillende overdekte paviljoens gebouwd om pelgrims te huisvesten.