Caerphilly Castle (Welsh: Castell Caerffili ) is een middeleeuws fort in Caerphilly in Zuid-Wales. Het kasteel werd gebouwd door Gilbert de Clare in de 13e eeuw als onderdeel van zijn campagne om de controle over Glamorgan te behouden, en zag uitgebreide gevechten tussen Gilbert, zijn nakomelingen en de inheemse Welshe heersers. Omgeven door uitgestrekte kunstmatige meren - door de historicus Allen Brown beschouwd als "de meest uitgebreide waterkeringen in heel Groot-Brittannië" - beslaat het ongeveer 12 hectare en is het het op een na grootste kasteel in het Verenigd Koninkrijk. Het staat erom bekend concentrische kasteelverdedigingen in Groot-Brittannië te hebben geïntroduceerd en vanwege zijn grote poortgebouwen. Gilbert begon met de bouw van het kasteel in 1268 na zijn bezetting van het noorden van Glamorgan, waarbij het grootste deel van de bouw plaatsvond in de komende drie jaar tegen aanzienlijke kosten. Het project werd tegengewerkt door Gilbert's Welshe rivaal Llywelyn ap Gruffudd, wat ertoe leidde dat de site in 1270 werd verbrand en in 1271 door koninklijke functionarissen werd overgenomen. Ondanks deze onderbrekingen voltooide Gilbert het kasteel met succes en nam hij de controle over de regio over. De kern van Caerphilly Castle, inclusief de luxe accommodatie van het kasteel, werd gebouwd op wat een centraal eiland werd, omringd door verschillende kunstmatige meren, een ontwerp dat Gilbert waarschijnlijk ontleende aan dat in Kenilworth. De dammen voor deze meren werden verder versterkt en een eiland in het westen bood extra bescherming. De concentrische ringen van muren inspireerden de kastelen van Edward I in Noord-Wales, en bewezen wat de historicus Norman Pounds "een keerpunt in de geschiedenis van het kasteel in Groot-Brittannië" heeft genoemd.

Het kasteel werd aangevallen tijdens de Madog ap Llywelyn-opstand van 1294, de Llywelyn Bren-opstand in 1316 en tijdens de omverwerping van Edward II in 1326-1327. Aan het einde van de 15e eeuw raakte het echter in verval en tegen de 16e eeuw waren de meren leeggelopen en waren de muren beroofd van hun steen. De markiezen van Bute verwierven het pand in 1776 en onder de derde en vierde markiezen vond een uitgebreide restauratie plaats. In 1950 werden het kasteel en het terrein aan de staat gegeven en werden de waterkeringen opnieuw onder water gezet. In de 21e eeuw beheert het Welshe erfgoedbureau Cadw de site als een toeristische attractie.