De Baalbek-stenen zijn zes massieve Romeins bewerkte stenen blokken in Baalbek (het oude Heliopolis), Libanon, gekenmerkt door een megalithisch gigantisme dat ongeëvenaard is in de oudheid.

De kleinste drie maken deel uit van een podiummuur in het Romeinse complex van de Tempel van Jupiter Baal (Heliopolitaanse Zeus) op Tel Baalbek en staan u200bu200bbekend als de "Trilithon". Elk van deze wordt geschat op ongeveer 750-800 ton (830-880 short tons).

De overige drie zijn Romeinse monolieten, die geen deel uitmaken van een grotere structuur, gewoonlijk bekend als de "Steen van de zwangere vrouw" (geschat op 1.000 ton), de "Steen van het Zuiden" (est. 1.242 t), en de "Vergeten Steen" (est. 1.650 t). Dit zijn, in omgekeerde volgorde, de eerste, derde en gebonden vijfde grootste bekende stenen die ooit in de menselijke geschiedenis zijn gewonnen. Aangenomen wordt dat ze bedoeld waren voor het nabijgelegen Jupiter Baal-complex, mogelijk als aanvulling op de Trilithon; maar misschien vanwege hun grootte werden ze nooit uit hun steengroeve verwijderd. Ze zijn niet meer gebruikt sinds de winning ervan in de oudheid.

Er zijn vanaf de 19e eeuw talloze archeologische expedities naar de locatie geweest, voornamelijk Duitse en Franse groepen, en het onderzoek is tot in de 21e eeuw voortgezet.

p>