De Mesopotamische moerassen, ook bekend als de Iraakse moerassen, zijn een waterrijk gebied in Zuid-Irak en in het zuidwesten van Iran. De moerassen bevinden zich voornamelijk op de uiterwaarden van de rivieren de Eufraat en de Tigris, begrensd door de steden Basra, Nasiriyah, Amarah en een deel van het zuidwesten van Iran. Historisch gezien waren de moerassen, die voornamelijk bestonden uit de afzonderlijke maar aangrenzende Central, Hawizeh en Hammar Marshes, het grootste wetland-ecosysteem van West-Eurazië. Het unieke moeraslandschap is de thuisbasis van de moerasmensen, die afstammen van de beschavingen van Ur, Sumer en Babylon, die een unieke cultuur hebben ontwikkeld die nauw verbonden is met het landschap: het oogsten van riet en rijst, het vissen en het hoeden van waterbuffels.

Het droogleggen van delen van de moerassen begon in de jaren vijftig en ging door tot in de jaren zeventig om land terug te winnen voor landbouw en olie-exploratie. Aan het eind van de jaren tachtig en negentig, tijdens het presidentschap van Saddam Hoessein, werd dit werk uitgebreid en versneld om moerasmensen uit de moerassen te verdrijven. Vóór 2003 werden de moerassen drooggelegd tot 10% van hun oorspronkelijke grootte. Na de Amerikaanse omverwerping van Hussein in 2003 zijn de moerassen gedeeltelijk hersteld, maar droogte en de bouw en exploitatie van stroomopwaartse dammen in Turkije, Syrië en Iran hebben het proces belemmerd. Sinds 2016 staan u200bu200bde Mesopotamische moerassen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.