Sfenksê mezin û pîramîda Khufu (Keops) li Gîzeyê

 

Pîramîdên Gîzeyê: ya Khufu (Keops), ya Khafre (Kefren) û ya Menkaure (Mîkerînûs)

Mizgîniyê û Misir Babetên sereke: Misrê û Misirê Misirê. Li gorî kelepên kevir ên li ser Nîranên çol û li çiyayên çol hene hene. Di sala 10-a-millennium de, çanda kulturê ku hunermend û masîgiran veguherînek çandek bi xemgîniya çandî-ê ve hate guhertin. Guherînên avhewa an jî nêzîkî 8000 BC bû dest pê kir ku erdên dahatiyên Misir, Misrê ava dikin. Niştecîhên pêşî yên koçberê Nîl koçber kir ku ew aboriya çandiniyê û civakek navendî bêtir ava kirin.

Bi nêzîkî 6000 BC, çandek Neolithîk di nav Neryaya Nîlê de vekirî ye. Di dema dema Neolîtîk de, çandên gelek pêşîn ên serbixwe di Misra Jorîn (başûr) û Misra Jêrîn (bakur) de pêşveçûnek. Çanda çandî û sererastiya Naqada ya gelemperî bi awayekî pêşniyarên ku ji bo Misirê dahatir tê têne kirin. Li malpera herî navîn yê navdar yê Misrê, Merimda, ji sedî heft sedsala Bad Badiyê pêşî dike. Hevpeymaniya civakên Misrûpayê yên ku bi hevpeymanên xwe yên başûr re ji hêla du hezar salan ve dabeş kirin, çandî çandî dimîne, lê bi berdewamî bazirganiya têkiliyên bi bazirganî re biparêzin. Pêwîsteyên belaş ên naskirî yên nivîsên hieroglyphic di dema dema pêşîn de, li ser Naqada III xwarinên xwarinê, li ser nêzîkî 3200 BC bû.

Welatê Misir bi rêya walîyekî ve girêdayî Osmaniyan bû. Lê li salên 1860an de bi rêveberiya xelefê Mihemed Elî Paşa,Îsmaîl welatê Misirê bi awayeke nefermî ji osmaniyan veqetî û bi serbixwe tevger dikir. Li sala 1869ê de bi alikariya Fransayê hikûmeta Misirê, Kanala Suweyşê ava kir. Di van deman de mesrefên dewleta Misirê zêde bûn û ji ber van deynan li Kanala Suweyşê desthilata Brîtanî-Fransayî destpê kir. Li sala 1882ê de jî Brîtanyayê Misir dagir kir.

Li sala 1928ê de li Misirê komeleya Brayên Misliman ji aliyê Hesen El Benna ve hate ava kirin.

Heta piştî şerê cîhanê yê duyemîn jî Brîtanya yek ji desthilatê Misirê bû. Li sala 1936ê de di navbera hikûmeta Misirê û Brîtanyê de hevpeymanek hate destnîşan kirin. Misirê serxwebûna xwe daxuyand û di heman salê de jî Misir bû yek ji endamên Cemiyeta Neteweyan. Bi dûçûna vê hevpeymanê dagirkirina Brîtanyê ji bilî ya li derdora Kanala Sûveyşê, hate bidawî kirin. Lê derdora kanala Suveyşê di navbera her du dewletan de bû pirsgirêkeka mezin. Her wisa rêvebirina Sûdanê jî di navbera her du dewletan de pirsgirêkek bû.

Sala 1951ê de di navbera şervanên Misirî û leşkerên Brîtanyayê de pevçûn derket. Di kanûna paşîn a 1952ê ye xwepêşandanên gel çêbûn û di encamê de bi rêberiya Cemal Ebdulnasir komara Misirê hate îlan kirin û key ji kar hate dûrxistin. Pirsgirêka Sûdanê di navbera her du dewletan de hate çareserkirin. Lê ji bo pirsgirêka leşkerên Brîtanya yên li Kanala Sûveyşê hevdîtin her dewam dikirin. Di hevpeymanekê ku di sala 1954ê de hatiye destnîşankirî de Brîtanyayê qebûl kir ku dê ji derdora kanala Sûveyşê hêzên xwe vekêşe, lê dema êrîş hat ser welatên Ereb an Tirkiye dikare cardîn vê noqteya leşkerî bikarbîne[1].

Di navbera salên 1955ê û 1961ê de krîzên mezin li herêma Rojhilata Navîn de qewimîn. Misirê dixwast projeyeke mezin ya avdanê ava bike û ji ber wê jî Amerîkayê soz dabû ku dê alîkariyê bike lê Amerîkayê soza xwe bicih neanî. Ji ber vê sedemê Hikûmeta Misirê,li 1956ê de dest dana li ser şîrketa Kanala Sûveyşê û kir malê dewletê. Ev pêngava Cemal Ebdulnasir bû sedema krîzeka nû ku Fransa û Brîtanya ji vê rewşê nerazîbûn. Her wisa Îsraîl jî ji ber meseleya Filistinî dijberê Misirê. Ji ber van sedeman Fransa, Brîtanya û Îsraîl di çiriya pêşîn a 1956ê de dest bi dagirkirina Misirê kirin. Gelek cihên Misirê hatin dagir kirin lê Amerîka û Sovyet dijî vê pêngavê bûn. Ji ber givaşa van her du dewletan her sê dewletên dagirker hêzên xwe ji Misirê vekişandin. Ev êrîş her çend bêhêzbûna Misirê nîşan bide jî, popûlariteya Cemal Ebdulnasir li nav Ereban zêdetir lêhat û têkildarî wî gelek guherîn li Rojhilata Navîn çêbûn. Li Sûrî derbeya leşkerî çêbû û terefdarên Cemal Ebdulnasir bûn desthilat. Di reşemeha 1958ê de Sûrî û Misirê bi navê Komara Yekgirtî ya Ereb ava kirin. Li Îraqê jî derbeya leşkerî çêbû. Key Nurî Seîd bi malbata xwe ve hatin qetilkirin.

Krîza di navbera Misir û Îsraîlê de her roja diçû zêdetir dibû. Binketina şerê 1948ê û krîza Sûveyşê hêj di dilê Cemal Ebdulnasir de mabû. Dixwast tola van şeran bistîne û axa Ereban ji Îsraîlê bistîne. Her wisa Îsraîlê jî dixwast hemû Filistînê bixe nav dewleta xwe. Li sala 1967ê de Misirê astenga Akabeyê ji bo rêgirtina sefîneyên Îsraîlî girt. Di vî wextî de Urdun û Suriyeyê bi Misirê hevpeymanên şerî kirin. 5 xizîrana 1967ê de hêzên hewayî yên Îsraîlê hemû hêzên hewayî yên Misirê îmha kirin. Îsraîlê nîvgirava Sînayê, Kanala Sûveyşê, Quds, Xeze, Urduna Rojava û Girên Colanê dagir kirin. Lê bi dûçûna peymana Neteweyên Yekgirtî dê Îsraîl ji axên dagir kirî derkeve. Lê dê bi temamî derkeve an ji hindek cihan derkeve zêde aşkera nekiribûn.

Sê sal piştî şerê 1967ê Cemal Ebdulnasir mir. Ebdulnasir hêvîya gelê Ereb bû. Bi vê mirinê hemî gelê Ereb xemgîn bû, merasîmên mezin bo mirina wî hatin danîn. Piştî mirina Ebdulnasir, hevkarê wî Enwer Sedat bû desthilat.

Li sala 1973ê de Misirê ji nişka ve êrîş bir ser leşkerên Îsraîlî yên li derdora Kanala Sûveyşê. Di vî wextî de jî leşkerên Suriyê êrîş bir ser girên Golanê. Bi alikariya DYAyê ev rewş guherî û bi serketina Îsraîlê bidawî bû. Ji ber vê helwesta DYAyê dewletên Ereb û OPECê ambargoya petrolê dana ser dinyayê û bahayê petrolê zêde bûn. Li sala 1978ê de di navbera Misir û Îsraîlê de hevdîtin hatin kirin û Îsraîl ji nîvgirava Sînayê hêzên xwe vekişand û Misirê jî Îsraîl nasî.

Enver Sedat li sala 1981ê de ji aliyê hindek îslamîxwazan hate kuştin û şûna wî Husnî Mibarek bû serokê Misirê.