Պառլամենտի գրադարանի ստեղծման հիմքերը գալիս են 1790-ական թվականներից, երբ ստեղծվեցին Վերին և Ստորին Կանադայի օրենսդրական գրադարանները. դրանք գործել են առանձին, մինչև 1841 թվականին Կանադայի նահանգի ստեղծումը և հավաքածուները միավորվեցին և նահանգային մայրաքաղաքի հետ տեղափոխվեցին Քինգստոն, Մոնրեալ, Տորոնտո և Քվեբեկ քաղաքներ։ Գրադարանը պետք է ստեղծվեր Օտտավայում, 1867 թվականից հետո, երբ Վիկտորյա թագուհին Բայթաունը ընտրեց որպես Կանադայի Դոմինիոնի իր թագի նոր նստավայր և Պառլամենտի գրադարանի մասին որոշմամբ հաստատությունը ձևավորվեց 1871 թվականին[1]։

Թեև ներկա գրադարանի կառուցումը սկսվել է 1859 թվականին, և հավաքածուն Օտտավա է հասել 1866 թվականին, աշխատանքը դադարեցվել էր 1861 թվականին և մինչև 1876 թվականը ամբողջական չէր, երբ 47000 հատորներ, այդ թվում նվիրատվություններ Վիկտորյա թագուհու կողմից, տեղադրվեցին։ Մոտավորապես 1869 թվականին շինարարները պարզեցին, որ նրանք չունեն տեխնիկական գիտելիքներ գմբեթավոր տանիք կառուցելու համար, ինչը նշանակում էր, որ պետք է պայմանագիր կնքել Մանչեստրից Թոմաս Ֆեյրբերն ինժեներական ընկերության հետ՝ մի քանի շաբաթվա ընթացքում հավաքովի գմբեթ ապահովելու համար. սա խոսում է այն մասին, որ պառլամենտական գրադարանի շենքը Հյուսիսային Ամերիկայի առաջին կառույցն էր, որն ունեցավ ժամանակակից կահավորված երկաթյա տանիք։ Բացի այդ, 1883 թվականին գրադարանի 300 գազալամպերը վերածվեցին էլեկտրաէներգիայի[2]։ Այսպիսով, նման լրացուցիչ ծախսերը գրադարանի արժեքը հասցրին 301812 դոլարի. այս գումարն ավելացվեց խորհրդարանի բոլոր շենքերի արժեքին, որոնց արժեքն արդեն բուն բյուջեից անցել էր շատ ավելի բարձր[3]։ Ընդամենը 12 տարիների ընթացքում 1881 թվականի տորնադոյի ժամանակ ամբողջ տանիքը պոկվել է շիֆրերից, այնուհետև տանիքը ծածկվել է պղնձով[2]։

 

Կենտրոնական հատվածի ճարտարապետական նախագիծ՝ ձախ կողմում Վիկտորիա աշտարակն է, աջ կողմում՝ Պառլամենտի գրադարանը

 

Պառլամենտի գրադարանը անվնաս կանգնած 1916 թվականի հրդեհից մեկ օր հետո

Հետագա հինգ տասնամյակների ընթացքում գրադարանի հավաքածուն համալրվել է և փրկվել 1916 թվականի հրդեհից, որը ոչնչացրեց Կենտրոնական հատվածի մեծ մասը։ Գրադարանի շենքը հիմնական համալիրի հետ կապված էր միակ միջանցքով, և այդ ժամանակվա գրադարանային քարտուղար Մայքլ ՄաքՔորմակը ապահովեց գրադարանի երկաթե դռները, մինչև հրդեհը կհասներ այդ տարածքին[4]։ 1952 թվականին գրադարանի գմբեթում ծագած հրդեհը մեծ վնաս պատճառեց ծխի և ջրի միջոցով։ Այնուհետև անհրաժեշտ էր կատարել կառուցվածքային աշխատանքներ, ինչպես նաև տեղադրել ծածկված մանրահատակ և ապամոնտաժել փայտե վահանակը, և այն տեղափոխել Մոնրեալ մաքրման և մասնակի հրդեհաշիջման համար[1]։ Կենտրոնական, Արևելյան և Արևմտյան հատվածները հետագայում ունեցան լայնածավալ կլիմայական հսկողություն և էլեկտրական արդիականացում, սակայն գրադարանը հիմնականում անտեսված էր։

Անհամապատասխանությունները, գումարած պահպանումը, վերականգնումը և արդիականացումը ենթադրում էին 52 միլիոն դոլար արժողությամբ վերանորոգում, որն իրականացավ 2002-2006 թվականներին[5]։ Կանադայի հանրային աշխատանքների և կառավարական ծառայությունների ընկերությունը պայմանագիր է կնքել Թոմաս Ֆուլերի կոնստրուկտորական ընկերության հետ` կառավարելու տանիքի արտահոսքը և արտաքին պատերի քանդված սանդերը[6][7], ինչպես նաև փայտյա և գիպսային աշխատանքների լայնածավալ վերանորոգում և կլիմայի կառավարման համակարգերի տեղադրում[8]։ Նույն ժամանակահատվածում գրադարանի շենքի տակ ընկած հատվածում կատարվել են ինը մետրի խորքային պեղումներ, որպեսզի ապահովեն ավելի շատ պահեստային տարածք, մեխանիկական տարածքներ և կապ հաստատվի նավահանգիստի հետ[9]։ Ծրագիրն օգտագործեց ճշգրիտ հետազոտություն, լազերային չափումներ[2]։ Քառամյա աշխատանքից հետո գրադարանը հանրության համար բացվեց, 2006 թվականի հունիսի 5-ին վերսկսվեց շրջագայությունը գրադարանում[10], թեև Թոմաս Ֆուլլեր շինարարական ընկերությունը 21 միլիոն դոլարի հայց ներկայացրեց ընդդեմ Գահի՝ ծախսերը գերազանցելու համար[9]։