A Vila Quijano, popularmente coñecida como El Capricho, é un edificio modernista situado na localidade cántabra de Comillas. Foi proxectado por Antoni Gaudí e construído entre 1883 e 1885 baixo a dirección de Cristóbal Cascante, axudante do arquitecto reusense, por encargo do indiano Máximo Díaz de Quijano. É unha das poucas obras que Gaudí proxectou fóra de Cataluña.
Esta obra pertence á etapa orientalista de Gaudí (1883-1888), período en que o arquitecto realizou unha serie de obras de marcado gusto oriental, inspiradas na arte do Próximo e Extremo Oriente (India, Persia, Xapón), así como na arte islámica hispánica, principalmente o mudéxar e nazarí. Gaudí empregou con gran profusión a decoración en azulexo cerámico así como os arcos mitrais, cartelas de ladrillo visto e remates en forma de templete ou cúpula.
O edificio caeu no abandono trala Guerra Civil, estado no que seguiu a pesar da súa declaración como Ben de Interese Cultural en 1969. En 1...Ler máis
A Vila Quijano, popularmente coñecida como El Capricho, é un edificio modernista situado na localidade cántabra de Comillas. Foi proxectado por Antoni Gaudí e construído entre 1883 e 1885 baixo a dirección de Cristóbal Cascante, axudante do arquitecto reusense, por encargo do indiano Máximo Díaz de Quijano. É unha das poucas obras que Gaudí proxectou fóra de Cataluña.
Esta obra pertence á etapa orientalista de Gaudí (1883-1888), período en que o arquitecto realizou unha serie de obras de marcado gusto oriental, inspiradas na arte do Próximo e Extremo Oriente (India, Persia, Xapón), así como na arte islámica hispánica, principalmente o mudéxar e nazarí. Gaudí empregou con gran profusión a decoración en azulexo cerámico así como os arcos mitrais, cartelas de ladrillo visto e remates en forma de templete ou cúpula.
O edificio caeu no abandono trala Guerra Civil, estado no que seguiu a pesar da súa declaración como Ben de Interese Cultural en 1969. En 1977 a última descendente dos López-Díaz de Quijano, Pilar Güell Martos, vendeu a propiedade ao empresario Antonio Díaz quen o restaurou en 1988 e converteu nun restaurante. En 1992 foi comprado polo grupo xaponés Mido Development. Por último, en 2009, o edificio converteuse en museo.
Engadir un novo comentario