A Dama de Elx é un busto ibero tallado en pedra calcaria que se data entre os séculos IV e V a. C. Mide 56 cm de altura e ten nas súas costas unha cavidade case esférica de 18 cm de diámetro e 16 de profundidade, que posiblemente servía, para introducir reliquias, obxectos sacros ou cinzas como ofrendas ao defunto. Outras moitas figuras ibéricas de carácter relixioso, achadas noutros lugares, teñen tamén nas súas costas un oco e, como a Dama, os seus ombreiros móstranse lixeiramente curvados cara adiante.

A peza atopouse o 4 de agosto de 1897, preto de Elx (País Valenciano), onde existe unha cuíña que os árabes chamaron Alcudia (cerro) e que na antigüidade estaba case rodeado por un río. Sábese que foi un asentamento ibero denominado Helike (en grego) e que os romanos chamaron Illici Augusta Colonia Julia. Cando chegaron os árabes, situaron a cidade máis abaixo, na parte chaira, conservando o topónimo romano de Illici, que foi arabizado polo son Elx.

Exhíbese no Museo Arqueolóxico Nacional de España en Madrid.