کاخ باکینگهام (به انگلیسی: Buckingham Palace) در لندن اقامتگاه اصلی خانواده سلطنتی بریتانیا است. این کاخ همچنین یکی از بزرگ‌ترین کاخ‌های سلطنتی فعال دنیاست. با قرار گرفتن در شهر وست‌مینستر، این کاخ اغلب مرکز رویدادهای عمومی ویژه و مهمانی‌های سلطنتی است. این مکان در هنگام جشن‌های ملی، مورد توجه بریتانیایی‌ها است.

نام اصلی این مکان خانه باکینگهام است. ساختمانی که هسته کاخ امروزی را شکل می‌دهد، یک خانه شهری متعلق به دوک باکینگهام ساخته شده در سال ۱۷۰۳ در محلی بود که به مدت حداقل ۱۵۰ سال یک ملک شخصی به‌شمار می‌آمد. بعدها و در سال ۱۷۶۱، پادشاه جرج سوم آن را به تملک خود درآورد و به خانه شخصی ملکه شارلوت تبدیل کرد و نام آن به «خانه ملکه» مبدل شد. این عمارت در طول قرن ۱۹ ام، به وسیله دو معمار به نام‌های جان نش و ادوارد بلور توسعه یافت. آن‌ها پیرامون حیاط مرکزی سه قسمت درست کردند. کاخ باکینگهام در نهایت با به تخت نشستن ملکه ویکتوریا، در سال ۱۸۳۷، به کاخ سلطنتی رسمی بریتانیا تبدیل شد. آخرین ساختمان‌های اصلی، از جمله بخش نمای شرقی، که شامل یک ایوان مشهور بوده که خانواده سلطنتی به‌طور سنتی برای سلام دادن به جمعیت در آنجا جمع می‌شوند، در اواخر قرن ۱۹ام و اوایل قرن ۲۰ام اضافه شدند. اما کلیسای کاخ در اثر برخورد بمب آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم تخریب شد؛ گالری ملکه در آن محل برپا و در سال ۱۹۶۲ به روی عموم گشوده شد تا کارهای هنری کلکسیون سلطنتی را در معرض نمایش قرار دهند.

طراحی‌های داخلی اصلی از جمله استفاده گسترده از سنگ مرمرنمای رنگارنگ و لاجوردهای آبی و صورتی، به پیشنهاد سر چارلز لانگ، که در اوایل سده نوزدهم صورت گرفتند، هنوز دست باقی مانده‌اند. پادشاه ادوارد هفتم دستور به نوآرایی کاخ، با طرح عصر طلایی اروپا به رنگ کرم و طلایی داد. بسیاری از اتاق‌های پذیرایی کوچکتر، به شیوه سلطنت چینیان و با استفاده از وسایلی که از پاویلیون سلطنتی در برایتون و خانه کارلتون آمده بودند، تزیین شده‌اند. باغ کاخ باکینگهام بزرگترین باغ شخصی لندن است.

اتاق‌های دولتی که برای سرگرمی‌های رسمی و دولتی استفاده می‌شد، همه ساله در بیشتر روزهای اوت و سپتامبر، به عنوان بخشی از گشایش تابستانی کاخ، برای عموم بازند.