قدیمی‌ترین اشاره به حصن‌الاکراد در متون عربی به اوایل قرن ۱۱ بازمی‌گردد. امیر حمص، شبل‌الدوله نصربن مرداس، دراوایل قرن ۱۱ جمعی از کردها را به آنجا جابه‌جا کرد. صلیبیون ابتدا در ۱۰۹۹ در مسیرشان به طرف اورشلیم، مدتی حصن‌الاکراد را از ساکنان آن گرفتند. در ۱۱۰۹ تانکرد، نایب‌السلطنه انطاکیه، به دستور حاکم انطاکیه، قلعه را بار دیگر تصرف کرد؛ و چند سال بعد آلب‌ارسلان سلجوقی، حاکم وقت حلب، مدت کوتاهی قلعه را محاصره کرد. در ۱۱۴۲ ریموند، حاکم طرابلس، قلعه را تسخیر کرد و آن را در اختیار شوالیه‌های هوسپیتالر قرار داد و آنان قسمت‌هایی از قلعه را مرمت کردند. در طی قرون، زلزله‌های پی‌درپی و حوادث طبیعی صدمات زیادی به قلعه زدند، اما حاکمان آن را مرمت و بازسازی کردند. پس از حملات نورالدین زنگی بر صلیبیون، شوالیه‌های هوسپیتالر از ۱۱۶۰ به تقویت دژهای خود، از جمله حصن‌الاکراد، پرداختند. در جنگ‌های صلیبی، چندین‌بار مسلمانان، و از جمله صلاح‌الدین ایوبی در قرن ۱۲، قلعه را محاصره کردند. این قلعه در قرن ۱۳ در اختیار الظاهر بیبرس، سلطان مملوکی، بود. وی صارم‌الدین قایماز، نایب‌السلطنه مملوکی، را برای حاکمیت آنجا برگزید و دستور ساخت بناهای جدید و مرمت قلعه را داد و با نظارت خودش، خندق و دیگر خرابی‌های قلعه را بازسازی کردند و دو برج در جانب جنوبی قلعه ساختند. حصن‌الاکراد با منجنیق‌های زیادی تجهیز و کتیبه‌هایی از جمله کتیبه تاریخ تجدید بنا در آن نصب گردید. در قرن ۱۳، سلطان قلاوون مملوکی حاکم قلعه شد و به دستور او برج مستطیل شکلی در قسمت جنوبی حصار خارجی قلعه تعبیه گردید. در ۱۴۵۷ حصن‌الاکراد به دست لهستانی‌ها افتاد. اجزای قلعه تا قرن ۱۸ با توجه به مرمت‌ها و بازسازی‌های گذشته سالم باقی‌مانده بود، اما وجود قریه‌ای کوچک در کنار قلعه موجب آسیب فراوان به آن شد. از ۱۹۲۷، حصن‌الاکراد به عنوان اثری تاریخی تحت نظارت اداره باستان‌شناسی و موزه‌های سوریه درآمد. اطراف قلعه خالی از سکنه شد و مورد حفاظت و مرمت قرار گرفت، به طوری که امروزه این قلعه یکی از مهم‌ترین آثار گردشگری سوریه شده‌است.[۱][۲]