دریاچهٔ نمک نام دریاچه‌ای در منطقهٔ کویر مرکزی ایران است. این دریاچه میان سه استان اصفهان، قم و سمنان واقع است و در فاصلهٔ ۳۵ کیلومتری شمال‌شرقی شهرستان آران و بیدگل و ۱۰۰ کیلومتری شرق شهر قم واقع است. دریاچه مد نظر از غرب به کوه‌های سفیدآب و سیاه‌کوه و منطقهٔ پارک ملی کویر، از شمال و غرب به کویر مسیله و از جنوب به کویر مرنجاب و بند ریگ محدود است. دریاچه نمک، گاه با دریاچهٔ حوض سلطان که میان قم و تهران واقع است، اشتباه گرفته می‌شود.

دریاچه نمک در فلات مرکزی ایران قرار دارد. این دریاچه دومین دریاچه بزرگ آب شور ایران و بزرگ‌ترین دریاچه در استان قم است.

انتخاب این نام، به دلیل شوری بسیار زیاد دریاچه است به گونه‌ای که در فصل تابستان قطعات نمک روی آن شناور می‌شود. این دریاچه، با طول ۸۰ و پهنای ۳۰ کیلومتر، یک فرونشست زمین‌ساختی است که در ارتفاع حدود ۷۹۵ متر از سطح دریای آزاد تشکیل شده‌است. وسعت این دریاچه در حدود ۳٬۰۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد. این دریاچه شکلی شبیه به یک مثلث دارد که رأس آن به سمت شمال است. طول قاعدهٔ این مثلث ۳۵ کیلومتر و ارتفاع آن ۳۸ کیلومتر می‌باشد.

زمین این دریاچه پوشیده از رسوبات نمک است که بر اثر انباشته‌شدن سیلاب‌ها و آب‌های سطحی در طول قرن‌ها پدید آمده‌است. عمق نمک این دریاچه بین ۵ تا ۵۴ متر متغیر است که توسط لایه‌های خاک رس از یکدیگر جدا شده‌اند. با هر بار بارش و تبخیر آب در این دریاچه، نمک‌های موجود کرت بندی‌های زیبایی به شکل پلی‌گن تشکیل می‌دهند که دیدن مناظر آن خالی از لطف نیست. زمین‌های اطراف این دریاچه بشدت باتلاقی می‌باشند که وسعت باتلاقها در منطقهٔ غرب دریاچه به مراتب وسیع‌تر از مناطق دیگر آن است. از جمله مناطق باتلاقی این دریاچه می‌توان به حوض قیلوقه در شرق یا باتلاق دو کویری در منطقهٔ جنوب‌شرقی دریاچه اشاره کرد.

دریاچهٔ نمک در اکثر ماه‌های سال خشک و پوشیده از نمک است. در ماه‌های بارندگی ارتفاع آب این دریاچه در بعضی از مناطق به ۲ سانتی‌متر می‌رسد ولی پس از تابش خورشید به سرعت تبخیر می‌شود. رودهای مهمی که به این دریاچه وارد می‌شوند در سمت شمال و مغرب قرار دارند و عبارت‌اند از: رود شور، رود کرج، جاجرود، حبله‌رود و قره‌سو

دریاچه نمک میلون‌ها سال پیش بخشی از دریای پاراتتیس بود.