Cuevas de Acsibi είναι ένα γεωγραφικό χαρακτηριστικό, 15 χλμ. μακριά από την πόλη Seclantás στις κοιλάδες Calchaquí, στην επαρχία Salta, στη βόρεια Αργεντινή.

Το όνομά του Acsibi, που στα cacán σημαίνει «τόπος της φωτιάς» οφείλεται στα έντονα κόκκινα χρώματά του και στον μεγάλο αριθμό κεραυνών που πέφτουν στο μέρος τις θυελλώδεις μέρες. Έχουν βρεθεί αρχαίοι σωλήνες από πολύ λεπτά κεραμικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι κοινότητες της περιοχής, οι Σίχας και οι Μαλκαχίσκοι, πραγματοποιούσαν τελετές και τελετουργίες στον τόπο.^{< span> [1]}u200b

Η κοιλάδα, προικισμένη με μοναδική γεωμορφολογία και μεγάλη αρχαιολογική αξία, όπου υπάρχουν σπηλαιογραφίες, με πρωτοφανείς σχηματισμούς ψαμμίτη (παρόμοιοι με λιωμένο κερί) και μεγάλη ποικιλία χρωμάτων που κυμαίνονται από γκρι έως κόκκινο έντονο , ήταν μέρος του μονοπατιού των Ίνκας.

Αυτό το υπέροχο φυσικό φαράγγι προσφέρει μια πολύ καλή διαδρομή για πεζοπορία,^<[2]u200b^[3]u200b< sup id=" cite_ref-4" class="separate reference"><[4]u200b όπου τα τοιχώματα των χαράδρων αλλάζουν σχήμα έως ότου γίνονται όλο και πιο στενά σχηματίζοντας σήραγγες και σπηλιές .^[5]u200b

Η λεκάνη του Μολίνου, η οποία λόγω της μόνιμης ροής του υδροφόρου ορίζοντα παράγει μια λωρίδα γόνιμων εδαφών σε ένα απόκρημνο και άνυδρο τοπίο, ^{Το [6]}u200b χρησιμοποιήθηκε κατά τους προϊσπανικούς χρόνους από τη φυλή Malcachiscos, η οποία, σύμφωνα με μελέτες, υποδεικνύει μια περιοχή κατοχής για την τοποθεσία μεταξύ 700 π.Χ. και 1500 .

Η ιδιαίτερη γεωμορφολογία της περιοχής και οι σχηματισμοί που προέκυψαν παρείχαν μια ποικιλία πετρωμάτων σημαντικής για τη χρήση των προϊσπανικών κοινωνιών, όπως για την παραγωγή αγγείων, αιχμές βελών κ.λπ. που χρησιμοποιούνταν σε οικιακές και καθημερινές εργασίες.

Οι κοινότητες που κατοικούσαν στην κοιλάδα κατά τους τελευταίους αιώνες της προϊσπανικής κατοχής ανέπτυξαν μια σύνθετη κοινωνική, πολιτική και οικονομική οργάνωση εντός της οποίας η οργάνωση της παραγωγής πέτρας αποτελούσε αναμφίβολα μέρος των συμφερόντων τους.

Αυτή η φυλή Calchaquí ήταν ένας από αυτούς που ηγήθηκαν της εξέγερσης του 1630, πολεμώντας γενναία ενάντια στον Ισπανό εισβολέα.

Σήμερα στον τόπο ζουν πούμα, λάμα και κόνδορες, που λόγω της πανίδας της περιοχής διακρίνονται πολύ εύκολα.

Σε αυτές τις μοναδικές κοκκινωπές σπηλιές, μπορείτε να δείτε τις δέσμες φωτός που περνούν μέσα από τα σπήλαια μέσα από ελάχιστα διάκενα και τις αλλαγές στο χρώμα των βράχων καθώς οι ώρες προχωρούν προς το απόγευμα, καθιστώντας το ένα ευνοϊκό μέρος για επισκεφθείτε και συναντηθείτε.