Τα πετρογλυφικά Ukhtasar (αρμενικά: Ukhtasar Petroglyphs) είναι βραχογραφίες που βρέθηκαν στο όρος Ukhtasar, "Βουνό Προσκυνητών", κοντά στην πόλη Σίσιαν στη νότια επαρχία Σιούνικ της Αρμενίας.

Πάνω από 2.000 διακοσμημένα θραύσματα βράχου εκτείνονται στους πρόποδες του βουνού. Αυτά τα βραχογραφήματα, μερικά που πιστεύεται ότι χρονολογούνται από την Παλαιολιθική (12.000 π.Χ.), είναι λαξευμένα σε σκούρες καφέ-μαύρες ηφαιστειακές πέτρες που άφησε πίσω του ένα σβησμένο ηφαίστειο. Αργότερα οι πολιτισμοί της Χαλκολιθικής και της Εποχής του Χαλκού συνέχισαν να δημιουργούν πετρογλυφικά στην τοποθεσία. «Η μεγαλύτερη ποικιλία και ο μεγαλύτερος αριθμός γλυπτών χρονολογούνται σε αυτήν την περίοδο και την πρώιμη εποχή του σιδήρου, προτού τελικά εγκαταλειφθεί, εκτός από μερικά σκαλίσματα που έγιναν από μοναχικούς βοσκούς που περνούσαν τα καλοκαίρια τους στην κορυφή του βουνού». Αν και η τοποθεσία ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, δεν μελετήθηκε πραγματικά παρά τη δεκαετία του 1920 και ξανά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό σήμερα.

Τα σκαλίσματα στα θραύσματα του βράχου απεικονίζουν σκηνές κυνηγιού, μια μεγάλη ποικιλία από ζώα, σπείρες, κύκλους και γεωμετρικά σχήματα, ακόμη και ζώδια. Έρευνες υποδηλώνουν ότι η περιοχή χρησίμευε ως προσωρινή κατοικία για νομαδικές φυλές βοοειδών και οι μελέτες των βραχογραφιών δείχνουν ότι χρησιμοποιήθηκαν για εκατοντάδες χρόνια, με λαούς μεταγενέστερων εποχών να προσθέτουν τις δικές τους γκραβούρες στις πέτρες. Σύμφωνα με την έρευνα του Hamlet Martirosyan, τα εικονογράμματα του Ughtasar αντιπροσωπεύουν ένα σύστημα γραφής γνωστό ως «γγραφή κατσίκας» ή «itsagir». Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι αυτό οφειλόταν στον μεγάλο αριθμό κατσικιών που σχεδιάζονταν στις πέτρες, αλλά σύμφωνα με τον Martirosyan οφείλεται στο ότι στην αρχαία αρμενική γλώσσα, οι λέξεις «τράγος» και «γραφή» ήταν ομώνυμες. Θα χρησιμοποιούσαν αυτά τα ομώνυμα για να εκφράσουν έννοιες μέσω εικόνων, έτσι βρέθηκε η αφηρημένη έννοια της «γραφής» (η οποία στα αρχαία αρμενικά μπορεί να εκφραστεί με λέξεις όπως «shar» – τακτοποιώ, «sarel» – μεταγλωττίζω, «tsir» – μια γραμμή) η αντανάκλασή του στην παράσταση τράγου («ζαρ»), γιατί οι λέξεις «γραφή» και «τράγος» ακούγονταν το ίδιο. Οι κατσίκες είναι ένα διαδεδομένο θέμα στις πέτρες, πιθανώς επειδή η λέξη «σκάβω» στα αρχαία αρμενικά σήμαινε κατσίκα και ήταν αρκετά κοντά στο «diq», την αρχαία λέξη για τους θεούς. Συνδυάζοντας αφηρημένα σημάδια με εικόνες ζώων και ανθρώπων σε οριζόντιες ή κάθετες σειρές, οι προϊστορικοί χαράκτες μπόρεσαν να μεταφέρουν συγκεκριμένα μηνύματα.

Αναπαραγωγές των βραχογραφιών ή των βραχογραφιών του Ughtasar βρίσκονται σε όλο το Ερεβάν. Είναι εγγεγραμμένα σε ασημένια κοσμήματα, ζωγραφισμένα σε φλιτζάνια καφέ, χαράσσονται σε χειροποίητα αγγεία και κοσμούν τους τοίχους των καφενείων. Η πρόσβαση στα βραχογραφήματα του Ughtasar μπορεί να είναι δύσκολη.