Το Νοραβάνκ (αρμενικά: Նորավանք, κυριολεκτικά "νέο μοναστήρι") είναι αρμενικό μοναστήρι του 13ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται 122 χλμ. από το Γερεβάν σε ένα στενό φαράγγι που φτιάχτηκε από τον ποταμό Αμαγού, κοντά στην πόλη Γεγεγκναντζόρ της Αρμενίας. Το φαράγγι είναι γνωστό για τους ψηλούς, απόκρημνους, με κόκκινα βράχια γκρεμούς του, ακριβώς απέναντι από το μοναστήρι. Το μοναστήρι είναι γνωστό για τη διώροφη εκκλησία της Σουρμπ Αστβατσατσίν (Παναγία), η οποία παρέχει πρόσβαση στον δεύτερο όροφο μέσω μιας στενής πέτρινης σκάλας που προεξέχει από την πρόσοψη του κτιρίου.

Το μοναστήρι μερικές φορές ονομάζεται Νοραβάνκ στην Αμαγού, ενώ η Αμαγού είναι το όνομα ενός μικρού και σήμερα εγκαταλειμμένου χωριού πάνω από το φαράγγι, για να διακρίνεται από το Μπγενό-Νοραβάνκ, κοντά στο Γκορίς. Τον 13ο-14ο αιώνα το μοναστήρι έγινε κατοικία των επισκόπων του Σιουνίκ και, κατά συνέπεια, ένα σημαντικό θρησκευτικό και αργότερα πολιτιστικό κέντρο της Αρμενίας που συνδέεται στενά με πολλές από τις τοπικές έδρες μάθησης, ειδικά με το περίφημο πανεπιστήμιο και βιβλιοθήκη του Γκλαντζόρ.