Ο Θρακικός Τύμβος του Καζανλάκ είναι μια αψιδωτή πλινθόκτιστη κατασκευή, για την ακρίβεια καμαροειδής ή θολωτός τάφος κοντά στην πόλη Καζανλάκ στην κεντρική Βουλγαρία. Ανακαλύφθηκε το 1944 και προκάλεσε αρκετό προβληματισμό στους ερευνητές, καθώς για τη στέγαση των θαλάμων του τάφου κατασκευάστηκε μια χτιστή καμάρα και όχι η συνήθης απλή ξύλινη οροφή. Η κατασκευή αψίδων και θόλων παρατηρείται εν γένει στους μυκηναϊκούς χρόνους, ωστόσο η χρήση αψιδωτών κατασκευών στην αρχαία Ελλάδα γενικεύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Καθώς μάλιστα η αψίδα ως αρχιτεκτονικό στοιχείο δεν απαντά συχνά στον ελληνικό χώρο πριν τον 3ο Π.Κ.Ε. αι., αρκετοί θεώρησαν αρχικά ότι ο συγκεκριμένος ταφικός τύπος θα έπρεπε να τοποθετηθεί χρονικά μετά την εκστρατεία του Αλεξάνδρου. Η χρήση, ωστόσο, αψίδων επιβεβαιώθηκε με την ανακάλυψη ανάλογου τύπου ταφικών μνημείων στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας

Το ταφικό μνημείο είναι τμήμα μιας θρακικής νεκρόπολης. Συντίθεται από υπαίθριο πρόδρομο, στενό διάδρομο (δρόμο) και κυκλικό ταφικό θάλαμο. Το μνημείο είναι διακοσμημένα με τοιχογραφίες που απεικονίζουν ένα θρακικό ζεύγος σε επικήδειο τελετουργικό (νεκρόδειπνος). Το μνημείο χρονολογείται από το τέλος του 4ου Π.Κ.Ε./π.Χ. αι. και είναι προστατευόμενο από την UNESCO ήδη από το 1979. Οι τοιχογραφίες διακρίνονται για τα άλογα και τη χειρονομία του αποχαιρετισμού, στην οποία το καθισμένο ζεύγος απεικονίζεται σε αποχαιρετισμό με αμοιβαίο άδραγμα των καρπών σε μια στιγμή τρυφερότητας και ισότητας. Ο συγκεκριμένος τοιχογραφικός διάκοσμος αντιπροσωπεύει τα καλύτερα διατηρημένα αριστουργήματα της Βουλγαρίας από την Ελληνιστική περίοδο.

Το ταφικό μνημείο βρίσκεται κοντά στην αρχαία θρακική πρωτεύουσα της Σευθόπολης, που είχε λάβει την ονομασία της από τον βασιλιά Σεύθη Γ' των Οδρυσών.