Το Τέμενος του Προφήτη ή Μασγίντ αλ-Ναμπαουί (αραβικά: المسجد النبوي) είναι μουσουλμανικό τέμενος στη Μεδίνα το οποίο κατασκευάστηκε από το προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ. Είναι το δεύτερο πιο ιερό τέμενος για το Ισλάμ (το πρώτο είναι το Μασγίντ αλ-Χαράμ στη Μέκκα). Είναι το δεύτερο τζαμί το οποίο κατασκευάστηκε και είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Μετά την επέκτασή του επί βασιλείας του Ουαλίντ Α' (705-715) περιλαμβάνει επίσης τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης του Μωάμεθ, καθώς και των μουσουλμάνων ηγετών Αμπού Μπακρ και Ουμάρ.

Αρχικά, ο χώρος ήταν δίπλα στην οικία του Μωάμεθ, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μετά την εγίρα (μετανάστευση) στη Μεδίνα το 622 και συμμετείχε στο έργο της οικοδόμησης. Το αρχικό τζαμί ήταν ανοικτό. Το βασικό σχέδιο του κτιρίου έχει υιοθετηθεί από κτίρια τζαμιών σε όλο τον κόσμο. Το τεμένος ήταν επίσης κοινοτικό κέντρο, δικαστήριο και θρησκευτικό σχολείο. Υπήρχε μια ανυψωμένη εξέδρα για όσους δίδασκαν το κοράνι. Μετέπειτα μουσουλμάνοι ηγέτες το επέκτειναν και το διακόσμησαν. Το 1909 έγινε το πρώτο μέρος στην αραβική χερσόνησο το οποίο απέκτησε ηλεκτρικό φωτισμό.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του χώρου είναι ο Πράσινος Θόλος στη νοτιοανατολική γωνία του τεμένους, αρχικά κατοικία της Αϊσά, συζύγου του Προφήτη, όπου σήμερα βρίσκεται ο τάφος του Μωάμεθ. Το 1279 πάνω από τον τάφο κατασκευάστηκε ένας ξύλινος θόλος, ο οποίος στη συνέχεια ξαναχτίστηκε και ανακαινίστηκε πολλές φορές στα τέλη του 15ου αιώνα και μία φορά το 1817. Ο θόλος στη συνέχεια βάφτηκε πράσινος το 1837 και στη συνέχεια έγινε γνωστός ως ο "Πράσινος Θόλος".

Το τέμενος βρίσκεται εκεί όπου παραδοσιακά βρισκόταν το κέντρο της Μεδίνα, και σε μικρή απόσταση βρίσκονται πολλά ξενοδοχεία και παλαιές αγορές. Είναι μείζων τόπος προσκυνήματος. Πολλοί προσκυνητές που πραγματοποιούν το χατζ πηγαίνουν στη Μεδίνα για να επισκευθούν το τέμενος, εξαιτίας της σχέσης του με τη ζωή του Μωάμεθ.